سالروز تراژدی ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ – ۱۳۹۸‏ ‏ – ۴۱ سال هولوکاست در ایران

۲۲ بهمن ۱۳۹۸ / ۱۱ فوریه ۲۰۲۰

واژه هولوکاست از ریشه یونانی به معنای سوختگی و سوزاندن است که در جنگ جهانی دوم در کشتار یهودیان در آلمان نازی مفاهیمی تازه یافت.

به جرات میتوان ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ را آغاز هولوکاست ایران و ایرانیان بدانیم که از اواخر قرن بیستم و تا امروز در قرن بیست و یکم ادامه داشته و در مجموع کارنامه رژیمی است که ایران را به ویرانی کشانده است و سمبل آن فاجعه، بدبختی و ویرانگری برای ایران و ما ایرانیان است.

حکومت اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ با نام انقلاب و با هدف نابودی ایران پا به عرصه وجود گذاشت که بتواند مسئولیت و وظیفه تاریخی خود را که از سده ها پیش به دنبالش بود به انجام رساند.

انقلاب یک پدیده اجتناب ناپذیر و یک ضرورت تاریخی در جامعه است که بنا به تحولات اجتماعی حادث می گردد. پدیده انقلاب در انقلاب های موفق تاریخ پس از رویداد انقلابی، دوران روشنگری بروز و ظهور می کند که نمونه های تاریخی و کهن آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش و جدیدترین آن به چند قرن پیش باز می گردد.

انقلاب از یک مجموعه عوامل داخلی و خارجی به وجود می آید و مسیر خود را طی می کند و پس از دوران روشنگری است که راه بسوی دموکراسی، برابری و آزادی می پیماید.

ولی متاسفانه بدلیل ناآگاهی های سیاسی چه از جانب حکومت وقت از یک سو و چه از جانب مخالفان حکومت پادشاهی از سویی دیگر انقلاب ما بیمار و ناقص الخلقه به دنیا آمد.

اهدافی را که انقلاب و انقلابیون مذهبی دنبال می کردند و تلاش داشتند بدان دسترس پیدا کنند عبارت بود از

• هدف نخست استقرار و گسترش ایدئولوژی مذهبی در ایران و منطقه، که کارنامه اش کشتار مردم ایران در جنگ هشت ساله ایران و عراق بود که بیشتر از ۷۵۰ هزار کشته و صدها هزار معلول و مجروح را بدنبال داشت.
• هدف بعدی آنان شمشیر کشیدن بر نیمی از جمعیت و زنان مبارز ایران بود که همچنان یک تار موی آنان رعشه بر پیکر حکومت می اندازد.
• یورش بر هویت ایرانی هدف بعدی حکومت اسلامی و تلاش برای از میان برداشتن سنت های باستانی ما بود که آن هم با ثبت جهانی نوروز به عنوان میراث فرهنگی بشریت به شکست انجامید.

دستاورد این اهداف حاکمیت عبارت است از

• گسترش خرافات و بی اخلاقی در جامعه که از یکسو به چاه جمکران و از سویی دیگر به فاجعه (تایلند دوم) شدن و بیشتر در شهرهای مذهبی و مرقد امامان شیعه منجر گردیده است.
• ایجاد بحران های اجتماعی ـ سیاسی در جامعه و با وجودی که بحران در ذات خودش کوتاه مدت است این بحران ۴۱ سال است که بطول انجامیده است.
• ایجاد فساد و فاجعه اقتصادی در ابعاد نجومی آن که چنین راهزنی و چپاول را تاریخ ایران حتی در دوران یورش و حمله به ایران جز صدر اسلام به یاد ندارد.
• نابودی منابع طبیعی، حیات وحش و محیط زیست به دلیل منافع و سوءاستفاده های فردی و حکومتی
• و در نهایت ایجاد ارتش بیکاری که به دلیل بی کفایتی و رانت خواری حکومتیان، به نابودی جامعه و جوانانش منجر شده است.

امروز ما ایرانیان، قربانیان هولوکاست ۴۱ ساله حکومت اسلامی در تمامی ابعاد آن هستیم و کمتر خانواده ایست که بنوعی از این حکومت آسیب های جانی، مالی، روانی و فرهنگی ندیده باشد که ابعاد آن فاجعه علیه مردم ایران است و ۴۱ سال است ادامه داشته است.

یادمان باشد، همیشه دیر است ولی هیچوقت خیلی دیر نیست و می توانیم آغازی دوباره باشیم. ما برای غلبه بر این جنایت علیه ایران و ایرانیان، نیازمند یک نوزایی فکری هستیم تا امیدهایمان به واقعیت تبدیل و ایران مان دوباره ساخته شود.

با امید به آن روز که بسیار نزدیک است

دکتر حسین لاجوردی

رییس انجمن پژوهشگران ایران