متن مصاحبه ایرج ادیب زاده از رادیو زمانه درباره نامزدی جنبش زنان ایران برای جایزه حقوق بشر سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۸

نوشته شده توسط Admin در 18 آوریل 16
رادیو (گوش کنید) تلویزیون
رادیو زمانه تلویزیون تیشک – مصاحبه تلویزیونی

۲۰ تیر، ۱۰ ژوئیه

رادیو فردا صدای آمریکا – شباهنگ

 ۲۶ تیر، ۱۶ ژوئیه (دقیقه ۱۳:۳۰)

رادیو پارس: دقیقه ۳۹:۰۰ http://www.pwoiran.com/radio%20pars.htm سیمای همبستگی – هما – دقیقه ۵۲:۳۰

http://www.hambastegimelli.info/parsi/

رادیومیهن:   http://www.radiomihan.net/   صدای آمریکا، زن امروز –

 ۲۸ ژوئیه

رادیورسانه: http://www.radio-rasane.com/   
رادیو پیام دوست –

 ۲۹ تیر، ۱۹ ژوئیه (دقیقه ۳۰:۱۳)


 

جنبش زنان ایران، نامزد جایزه حقوق بشر سازمان ملل

http://radiozamaaneh.com/adibzadeh/2008/07/print_post_134.html

تاریخ انتشار: ۱۳ تیر ۱۳۸۷

گفت و گو با رؤیا کاشفی، مسئول کمیته حقوق بشر انجمن پژوهش‌گران ایران –  ایرج ادیب‌زاده

انجمن پژوهش‌گران ایران، جنبش زنان ایران را نامزد جایزه حقوق بشر سازمان ملل متحد کرده است. نامزدهای پیشنهادی باید تا پایان وقت اداری روز چهاردهم ژوییه (۲۴ تیر) به این مرکز وابسته به سازمان ملل معرفی بشوند. از خانم رؤیا کاشفی، مسئول کمیته حقوق بشر انجمن پژوهش‌گران ایران در لندن می‌پرسم انگیزه شما در مورد پیشنهاد نامزدی جنبش زنان ایران برای جایزه حقوق بشر امسال سازمان ملل چیست؟

اگر به تاریخ معاصر ایران نگاه کنیم، بیش از صد سال است که زن ایرانی برای رسیدن به حقوق برابر خودش مبارزه کرده است. ولی اگر به ۳۰ سال گذشته، یعنی از زمانی که انقلاب اسلامی رخ داده و قانون اساسی تازه‌ای بر ایران حاکم شده، نگاه کنیم، می‌بینیم که به خاطر دو ماده خاص – ماده چهار و ماده پنج قانون اساسی – علیه دو گروه در ایران، به صورت قانونی و بنیادی تبعیض می‌شود: زنان و اقلیت‌های مذهبی.

به خاطر ماده چهار قانون اساسی که می‌گوید تعبیر تمام قوانینی که در ایران حاکم است، باید بر اساس شرع اسلام باشد، همه‌ی قوانینی که مربوط به زندگی یک زن می‌شود، از ازدواج کردن و بچه‌دار شدن و طلاق گرفتن و حضانت و درس خواندن و کار کردن و همه چیز او، دست تبعیض است.

اگر به سه سال گذشته نگاه کنیم، به خاطر خشونت زیادی که از ۲۲ خرداد ۸۵ علیه جنبش زنان بوده، می‌بینیم که یک مبارزه مدنی در ایران به وجود آمده که توانسته از راه‌های بکر و خلاقه‌ای استفاده کند. تفکر بسیار سازنده، با منطق مبارزه کردن با قوانین تبعیض‌آمیز مثل جنبش تغییر برای برابری و دیگر کمپین‌هایی که می‌بینیم به دنبال آن از ۲۲ خرداد ۸۵ به این طرف به وجود آمده است.

یعنی به نوعی این تحول و این حرکت جنبش زنان ایران در این سه سال گذشته، رنگ دیگری به خودش گرفته و به جنبش برابری‌طلبی تبدیل شده است. به خاطر این‌که می‌بینیم حالا دیگر جنبش در رابطه با حقوق زنان نیست. برای برابری‌طلبی است و در قلب حرکت اجتماعی در ایران قرار گرفته و مردهای ایرانی هم در آن شرکت می‌کنند.

ما در انجمن پژوهش‌گران ایران به همین دلیل تصمیم گرفتیم امسال که شصتمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر است و چهلمین سالی است که مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اینجایزه را دارد به مبارزان و مدافعان حقوق بشر در سراسر دنیا اهدا می‌کند و در ضمن ما در آستانه سی‌امین سال حکومت اسلامی و این قوانین تبعیض‌آمیز هستیم، با نگاهی به گروه‌ها و افرادی که قبلاً این جایزه‌ها را گرفته بودند، دیدیم که چه قدر خوب می‌شود که امسال که شصتمین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر است، جنبش زنان ایران را نامزد کنیم.

منظورتان از نامزدی جایزه حقوق بشر، جنبش زنان در داخل ایران و هم‌چنین فعالان حقوق زنان و پشتیبان‌های آن‌ها در خارج از کشور و در جهان است. این طور نیست؟

همین طور است. ما هم به همین دلیل جنبش زنان ایران گفتیم و نه جنبش زنان در ایران؛ محدوده جغرافیایی قائل نشدیم. به خاطر این‌که فرقی ندارد؛ ایرانی، چه داخل کشور و چه خارج کشور است، وقتی برای بهبود قوانین و وضعیت هم‌وطنان خودش دارد قدم برمی‌دارد، این یک جنبش متحد است. بنابراین چه من که در لندن نشسته‌ام و چه شخص دیگری که در تهران یا در کردستان یا در هر جای دیگر ایران، برای یک چیز داریم فعالیت می‌کنیم، این همان یک جنبش مشترک است. بنابراین حتماً برای همه است.

سابقه دادن این جایزه حقوق بشر سازمان ملل به کجا می‌رسد؟

به ۴۲ سال پیش. سال ۱۹۶۶ مجمع عمومی سازمان ملل تصمیم گرفت که یک جایزه بین‌المللی را به وجود بیاورد تا به دستاوردهای مدافعین حقوق بشر را ارج بگذارند. اولین دفعه‌ای که این جایزه داده شد، دهم دسامبر ۱۹۶۸ در سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر بود و خانم دکتر مهرانگیز منوچهریان این جوایز بودند که در آن زمان، هم وکیل بودند و هم اولین زن سناتور در ایران بودند، هم جزو آن گروه اول دریافت‌کننده بودند. بنابراین، جزو اولین گروه، یک زن ایرانی برای مبارزات خودش برای حقوق زن ایرانی شناخته شد و جایزه بین‌المللی حقوق بشر سازمان ملل به او تعلق گرفته است.

ما دیدیم که چهلمین سال این جایزه می‌شود، چه قدر خوب است که به خصوص به خاطر فعالیت‌هایی که در دوسال و نیم گذشته بوده، بار دیگر این مبارزات جنبش زنان ایران به صورت بین‌المللی شناخته شود. به خاطر فشاری که بر آن‌ها وارد می‌شود، به خاطر قوانین تبعیض‌آمیزی که با آن می‌جنگند و به خاطر خشونت و زندان و شلاقی که با آن روبه‌رو هستند، به خاطر این مبارزه‌ای که می‌کنند، ما بتوانیم این را مطرح بکنیم.

به غیر از افراد به جنبش‌ها هم داده می‌شود؟

این جایزه تا حالا هفت دفعه داده شده است. یعنی به نوعی پنج سال یک دفعه و فقط یک بار ۱۰ سال یک دفعه بوده است. پنج سال یک دفعه داده شده و همیشه به یک گروه بوده است؛ یعنی چندین فرد یا جنبش‌ها و سازمان‌ها بوده است. مثلاً یک سال سازمان عفو بین‌الملل برنده شده است؛ یک سال کمیته بین‌المللی صلیب سرخ برنده شده و همین طور مبارزات زنان در تونس این جایزه را گرفته است.


 

«جنبش زنان ایران»، نامزد جایزه حقوق بشر سازمان ملل؟

نازی عظیما

منتشر شده به وقت تهران در ساعت:
۱۷:۴۱ روز شنبه ۲۹ تیر ۱۳۸۷

http://www.radiofarda.com/Article/2008/07/19/f4_Women_movement_prize.html

نزدیک به یک دهه پس از پر رنگ تر شدن نقش زنان ایران در رسانه های جهان به عنوان یکی از پایگاه های اجتماعی پیشبرد اصلاحات و تحول، اگر همه چیز بر وفق مراد مدافعان ایرانی برابری حقوق زن و مرد پیش برود، ممکن است به زودی بار دیگر زنان ایران در سطح بین المللی خبر ساز شوند.

تازه ترین تحول در این زمینه این است که کمیته حقوق بشر «انجمن پژوهشگران ایران» که مرکز آن در پاریس است، جنبش زنان ایران را کاندیدای جایزه امسال حقوق بشر سازمان ملل متحد کرده است.

رویا کاشفی، مسئول کمیته حقوق بشر «انجمن پژوهشگران ایران» در گفت و گویی با رادیو فردا در مورد این جایزه و علل نامزد شدن جنبش زنان توضیح می دهد.

رادیو فردا: آیا تاکنون زنان ایرانی موفق به دریافت این جایزه شده اند؟

رویا کاشفی: اولین بار این جایزه در سال ۱۹۶۸ به خانم دکتر مهرانگیز منوچهریان که اولین خانم سناتور در ایران نیز بود، به خاطر فعالیتی که برای بهبود وضعیت زنان در ایران کرده بود، اهدا شد.

امسال شصتمین سال اعلامیه جهانی حقوق بشر و چهلمین سال این جایزه است که دهم دسامبر ۱۹۶۸ اولین بار اهدا شد و همچنین در آستانه سی امین سال حکومت اسلامی هستیم.  به دلیل مبارزاتی که به خصوص در دو یا سه سال گذشته در ایران انجام شده، فکر کردیم چقدر خوب است که امسال جنبش زنان ایران را برای شناخت و ارج گذاشتن به فعالیت هایی که انجام شده، نامزد دریافت این جایزه کنیم.

وقتی می گویید جایزه برای جنبش زنان ایران، این مسئله فقط به زنان در داخل ایران مربوط می شود یا محدودیت مکانی وجود ندارد؟

ما به خصوص گفته ایم «جنبش زنان ایران»، به این دلیل که محدودیت جغرافیایی ندارد. همه ما برای بهبود وضعیت زنان در ایران فعالیت می کنیم، به همین دلیل محدوده جغرافیایی تعیین نکرده ایم و فقط گفته ایم «جنبش زنان ایران»، که فعالان داخل و خارج کشور را با هم در بر می گیرد.

شما گفتید جنبش زنان ایران را کاندیدای دریافت این جایزه کرده اید. آیا امکان دارد که به یک جنبش، جایزه داده شود؟

بله سابقه داشته و مرتب تکرار شده است. در طول هفت باری که این جایزه اهدا شده، اتفاق افتاده است که برای شناخت و ارج نهادن به فعالیت هایی که جنبش های خاص برای بهبود وضعیت حقوق بشر در کشور خودشان انجام داده اند، این جایزه به جنبش ها نیز اهدا شده باشد.

اگر ممکن است در این زمینه مثالی بزنید.

به عنوان مثال کمیته بین المللی صلیب سرخ، عفو بین الملل، جنبش زنان در تونس و همچنین در سال ۱۹۹۸، این جایزه به افتخار و احترام تمام مدافعین حقوق بشر در دنیا اعلام شد.

کمیته حقوق بشر و مجمع عمومی سازمان ملل، که مسئول اجرای این کار هستند و در تاریخ ۱۰ دسامبر که سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر است مراسم آن برگزار می شود، این کار را مرتب انجام داده اند.

چه کسی مأموریت خواهد داشت که این جایزه را از طرف جنبش زنان ایران، دریافت کند؟

وقتی جنبش مطرح است و شخص خاصی مشخص نشده، لازم نیست که حتما یک نفر برای دریافت جایزه آنجا باشد. در مراسمی که برگزار می شود و در کارهای مطبوعاتی و تبلیغاتی که هر سال سازمان ملل در مورد این جایزه انجام می دهد، مطرح می شود که این جایزه به یک جنبش اهدا می گردد. بنابراین لازم نیست شخصی به عنوان نماینده، این جایزه را بگیرد. این مسئله نیز سابقه دارد.

می توانید در مورد نحوه نامزد کردن جنبش زنان توضیح دهید؟

در مرحله اول، وقت بسیار کوتاه است. ۱۴ ژوییه که ۲۳ تیر می شود، آخرین روزی است که می شود فرمی که روی سایت سازمان ملل قرار دارد، پر کرد و برای آنها فرستاد. (در فاصله تهیه این گزارش، این مهلت تا ۳۱ ژوئیه برابر با ۱۰ مردادماه تمدید شد.)

یک فرم دو صفحه ای است که باید اسم و مشخصات کسی که نامزد می کند و اسم و مشخصات جنبش یا فردی که نامزد می شود در این دو صفحه نوشته شود و فرم به انگلیسی باید پر شود. ما این فرم را به عنوان انجمن پژوهشگران ایران پر کرده و به سازمان ملل فرستاده ایم. اکنون نیز به عنوان هماهنگ کننده در تلاشیم که همه این فرم را پر کنند.

روی سایت خودمان به این فرم لینک گذاشته ایم که اگر کسی نتواند در سایت سازمان ملل آن را پیدا کند، راحت تر باشد. متن پیشنهادی هم که به انگلیسی باید نوشته شود، گذاشته ایم. بنابر این افراد فقط باید اسم و مشخصاتی را که سازمان ملل خواسته است، پر کنند. زیرا باید یک فرد یا یک سازمان حقیقی، این کار را انجام دهد. آدرس سایت ما www.aciiran.com است، ما در سایت خود، صفحه ای را قرار داده ایم که هم اطلاعیه ها و هم راهنمای پر کردن این فرم در آن وجود دارد. در ضمن ما این وظیفه را هم خودمان قبول کرده ایم که اگر کسی نمی خواهد یا نمی تواند این فرم را خودش پر کند، جزییات شخصی اش را بدهد و ما این فرم را پر می کنیم و قبل از تکمیل، برای شخص مورد نظرمی فرستیم تا تأیید کند و بعد به سازمان ملل می فرستیم. این فرم از طرف انجمن، فقط یک بار فرستاده شده است و از این به بعد هر کس این فرم را پر کند، به اسم و مشخصات آن نهاد، سازمان، گروه یا آن فرد فرستاده خواهد شد.

چرا انجمن پژوهشگران ایران، به جای معرفی یک فرد، یک جنبش را برای جایزه حقوق بشر سازمان ملل نامزد کرده است؟

حمایت بین المللی از فعالیت های زنان در ایران کم نیست، ولی نحوه و متنی که در حمایت از آنها نوشته می شود، به دلیل عواقبی که در ایران دارد، بسیار حساس است. در ایران افراد شایسته بسیاری هستند که می توانند نامزد دریافت این جایزه باشند، ولی ما تصمیم گرفتیم به جای فرد، کل جنبش را نامزد کنیم که این حمایت و شناخت بین المللی، برای یک فرد عواقبی نداشته باشد.

«گزارش ویژه هفته» را هر دوشنبه می توانید بعد از خبرهای ساعت نوزده و سی دقیقه از رادیو فردا بشنوید و تکرار آن را پس از خبرهای نیم بامداد سه شنبه در مجله نیمه شب و بار دیگر پس از خبرهای ساعت سیزده در مجله نیمروزی سه شنبه ها.

در این رشته گزارش ها، همکاران و گزارشگران رادیو فردا از مرز رویدادهای روز عبور می  کنند و به بررسی تحلیلی مسائلی می پردازند که از جمله در حوزه های سیاسی،  اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، ورزشی و غیره، در این یا در آن حد، خبرساز شده اند.


 

Radio Farda © ۲۰۰۸ RFE/RL, Inc. All Rights Reserved.

Story from RadioFarda.com

/Article/2008/07/19/f4_Women_movement_prize.html

Published: 7/19/2008 5:41:53 PM Theran Time