گزارش سی و ششمین کنفرانس انجمن پژوهشگران ایران

نوشته شده توسط Admin در 23 فوریه 04

سی و ششمین کنفرانس انجمن پژوهشگران ایران در روزهای ۱، ۲، ۳ اسفند ۱۳۸۲ برابر با ۲۰، ۲۱، ۲۲ فوریه ۲۰۰۴ در دانشگاه وست مینستر لندن بانجام رسید.

مقطع زمانی ۲۵ سال همیشه در تاریخ تحولات اجتماعی هر جامعه ای، گذار و مقطعی بسیار حساس و تاریخ ساز است، چرا که بیست و پنج سال مقطع معنی داری است که تحولات در هر جامعه ای نشانه های خود را به ثبت رسانیده باشد، حکومت توانسته باشد چارچوب حاکمیت خود و اثرات آن بر مردم را مشخص کرده باشد و در نهایت این امکان بوجود بیاید که بتوانیم تحولات اجتماعی را از سوئی و عملکرد حکومت را از سوی دیگر و همچنین روابط فی مابین آن دو (حکومت و ملت) و آینده جامعه و کشور را مورد بررسی، بازبینی و آینده نگری قرار دهیم.

کنفرانس حاضر با چنین پیش فرض هائی بانجام رسید و از آنجائیکه این امکان وجود نداشت که بتوانیم در عرض سه روز چنین تحولات گسترده ای را در بیست و پنج سال گذشته مورد بررسی و کنکاش قرار دهیم تصمیم بر این گرفته شد که تمامی سال در پیش رو را به همین موضوع یعنی «بررسی پی آمدهای بیست و پنج سال انقلاب و آینده ایران» اختصاص دهیم و بدین شکل که هر یک از مسائل عمده این بیست و پنج سال را در یک کنفرانس جداگانه و در کشورهای مختلف بانجام برسانیم تا بلکه بتوانیم تا حد ممکن و با زمان بیشتر به ۲۵ سال گذشته بپردازیم و از این طریق قادر باشیم برای آینده نگری در آینده جامعه مان با دست بازتری حرکت کنیم.

مصاحبه مطبوعاتی

در روز نخست کنفرانس «داریوش» خواننده متفکر و معترض به مسائل اجتماعی ـ سیاسی ایران از پیش از انقلاب تاکنون، در یک مصاحبه مطبوعاتی که از سوی انجمن پژوهشگران ایران برقرار شده بود شرکت جست تا حرکت جدید خود که اعتراض به وضعیت حاکم در امروز ایران است را بگوش تمامی مردم ایران برساند و از سوی دیگر از تمامی فرهیختگان، هنرمندان و نویسندگان و کلیه دست اندرکاران بخواهد و یادآور شود که وظیفه و مسئولیتی سنگینی بر عهده آنان است که همگام در این حرکت جمعی و فراایدئولوژیک باین اعتراض به پیوندند

پانل شماره یک

پانل شماره یک کنفرانس به آسیب های اجتماعی اختصاص داشت. دکتر حسین لاجوردی سخنران نخست این کنفرانس بود که تلاشی اجتماعی در ۲۵ سال گذشته را مطرح کرد و ضمن ارائه آماری از منابع رسمی جمهوری اسلامی به گستره پهناور ازهم گسیختگی که افسردگی جمعی، ترس و بی اعتمادی، اعتیاد، فحشاء، پدیده کودکان خیابانی، عدم امنیت، فرار بزرگ از کشور و… اشاره داشت و با نشان دادن عمق فاجعه اعلام داشت که وظیفه و مسئولیتی سنگین در این زمینه برای هر یک از ما وجود دارد.

مسعود مافان که از سوی مرکز حمایت از کودکان خیابانی در سوئد در کنفرانس شرکت کرده بود ضمن طرح مشکلات کودکان خیابانی در ایران به آمارها و گستردگی موجود آن در این زمینه اشاره داشت با ذکر رفتارهای ناشایست مسئولین حکومت با آنان به نابسامانیها و بی آیندگی آنان و همینطور نسل های آینده تأکید کرد.

داریوش اقبالی که خود پس از یک دوره طولانی ابتلاء به اعتیاد و ترک قطعی آن اقدام به تأسیس یک مرکز بهبودی برای ترک اعتیاد کرده است، فاجعه اعتیاد در امروز ایران را در رابطه با وجود حداقل ۱۳ میلیون نفر که درگیر مسائل و بیماری  اعتیاد هستند را مطرح کرد و هشدار داد تا زمانیکه نتوانیم به درمان این بیماری بپردازیم و جامعه را از شر این بیماری مهلک نجات دهیم، نخواهیم توانست در راه سالم سازی جامعه مان گام برداریم.

دکتر اکبر پویانفر روانپزشک که از فرانسه در کنفرانس حضور داشت در بحث پی آمدهای رفتاری ـ روانی در نظام های دیکتاتوری، با اعتقاد به انسان مسئول و آزاد اظهار داشت که اگر آزادی وجود نداشته باشد خلاقیت از میان می رود، بیماری ایجاد می گردد و مانع رشد فکری است، همین فکر است که تبدیل به تکنولوژی می گردد و در صورت نبودن آزادی تفکر هیچگاه تکنولوژی قادر به پیشرفت نیست.

دکتر حسین فرهمند سکسولوگ از پاریس در زمینه آزادیهای فردی ـ آزادیهای جنسی سخن گفت. رفتار جنسی انسان را قدیمی و درونی دانست و برخورد حکومت ها را با جنسیت ناشی از رویکرد هر یک از ما در مسائل جنسی برشمرد. او پیشنهاد کرد پیش از گله از این یا آن حکومت با راستی به برخورد خودمان با جنسیت بیاندیشیم.

پانل شماره دو

روز دوم کنفرانس با گزارش جامعی از کارنامه ورزش ایران از سوی ایرج ادیب زاده کارشناس و خبرنگار ورزشی آغاز گردید. او به سیر نزولی و سقوط ورزش بدلیل سوء استفاده و عدم کفایت مسئولین ورزشی در ۲۵ سال گذشته اشاره کرد و در رابطه با ناپدید شدن زنان ایران از صحنه بین المللی و اشاره ای به اسامی صاحب نامان ورزش ایران در خارج از کشور که بدلیل زمینه مساعد توانسته اند اعتبار و آبروی ایران را حفظ کنند صحبت خود را به پایان برد.

دکتر حسین باقرزاده از مسئولین حقوق بشر در انگلستان ضمن گزارشی از وضعیت ۲۵ سال گذشته حقوق بشر در ایران اظهار داشت که جمهوری اسلامی در عرض ۲۵ سال حقوق مدنی، حقوق انسانی و حقوق قضائی را نقض کرده است و باعث گشته است که ضربه سنگینی بر جامعه و اعتبار بین المللی ایران وارد گردد و تا زمانیکه حمایت های اقتصادی از جمهوری اسلامی وجود دارد این حکومت را وادار به رعایت حقوق بشر نخواهد کرد.

پانل شماره سه

در پانل اقوام و ادیان، نخست دکتر عبدالرحیم ملازاده در رابطه با اهل سنت در ایران سخن گفت و تأکید داشت که علی رغم اینکه جمهوری اسلامی خود را حکومت اسلامی می داند و علی رغم اینکه ۹ نفر از هر ۱۰ نفر مسلمانان جهان سنی هستند در تهران و شهرهای بزرگ ایران نه یک مسجد برای سنی ها و نه اجازه تأسیس آن وجود دارد و سنی ها در این حکومت بیشترین فشارها را تحمل می کنند.

دکترضیاء ‌صدرالاشرافی پژوهشگر مقیم فرانسه در رابطه با اقوام تأکید داشت، در کشوری که با تاریخ کهن خود ترکیبی از موزائیک اقوام است، مناسب ترین شیوه برای حفظ آن ایجاد سیستم فدرالی است با دولت مختلط که اهالی آن جمعا حافظ منافع خود و ایران باشند.

دکتر وندیداد گلشنی که از سوی زرتشتیان و از انگلستان در پانل حضور داشت به ایران باستان و دین زرتشت اشاره کرد و با مقایسه هائی در رابطه با مغ های بزرگ زرتشتی و آیت الله های تندرو امروز نتیجه گرفت که زرتشت نه عملکرد مغ ها، بلکه پیام آرامش و نیک رفتاری را برای انسان هدیه می کند.

پانل شماره چهار

در پانل اقتصاد و سرمایه گذاری، دکتر حسن منصور اقتصاددان با طرح ۳۰ شاخص از منابع بین المللی، وضع کنونی اقتصاد ایران را ترسیم کرد. در بخش دوم، مسائل عمده پیشاروی اقتصاد ایران را برشمرد و به علت یابی آنها پرداخت و در پایان، به امکانات رفع دشواری ها و تأمین توسعه اقتصادی نظر انداخت.

دکتر فرهاد عاملی حقوقدان و استاد دانشگاه از فرانسه در رابطه با سرمایه گذاریهای خارجی و اشاره به نقاط مثبت و منفی قانون جدید جمهوری اسلامی در مورد حمایت از سرمایه گذاری خارجی نمود. این قانون که در ماه مه ۲۰۰۲ میلادی به تصویب مجلس رسید، سعی در اطمینان بخشیدن به سرمایه گذاران خارجی و جلب آنها دارد ولی پیچیدگی های قانون و مبهم بودن آن مانع از ورود سرمایه های خارجی گردیده است.

روز آخر کنفرانس به یک میز گرد سیاسی با حضور چهار بخش از اپوزیسیون ایران اختصاص یافته بود که مسئله انتخابات مجلس هفتم و آینده سیاسی رژیم را محور اصلی بحث قرار داد.

پانل شماره پنج

دکتر علیرضا نوری زاده خبرنگار و کارشناس مسائل سیاسی ایران نخست گزارشی از وضعیت انتخابات مجلس هفتم ارائه کرد و ضمن اعلام مرگ اصلاح طلبی در ایران اشاره به تقلب گسترده و وسیعی که از سوی مسئولین حکومت جمهوری اسلامی در انتخابات مجلس هفتم انجام شده است نمود.

پانل شماره شش

در میز گرد سیاسی دکتر جمشید اسدی از فرانسه که به عنوان  عضو  اتحاد جمهوریخواهان و تفکر اصلاح طلبی در جلسه حضور داشت، ضمن اشاره به ناتوانی های اصلاح طلبان در ۶ سال گذشته، اعتقاد داشت که چون آلترناتیو دیگری وجود ندارد باید از درون حکومت و حمایت از تفکر اصلاح طلبی که تنها راه برای آینده جامعه است برای نجات ایران از سلطه تندروها تلاش کرد.

دکتر مهرداد خوانساری که در کنفراس مشروطه خواهان را نمایندگی می کرد، با اشاره به تحولات اخیر در ۲۵ سال گذشته با اعتقاد به آینده پادشاهی مشروطه در ایران اعلام داشت حتی برای منهم دیگر حکومت و سلطنت محمد رضاشاهی در آینده ایران قابل قبول نخواهد بود.

خانم آذر ماجدی از سوی حزب کمونیست کارگری از انگلستان در این میز گرد حضور داشت. وی ضمن تأکید بر عدم مشروعیت رژیم در تمامیت آن به خشونت های رژیم در ۲۵ سال گذشته اشاره کرد و ضمن ارائه و شرح انواع خشونت در جمهوری اسلامی و اعدام شکنجه بر مردم، این سئوال را مطرح کرد که آیا در این زمینه حکومت جمهوری اسلامی خشونت طلب است و یا حزب کمونیست کارگری که به اینهمه خشونت اعتراض می کند.

دکتر مهرداد درویش پور که از سوی جمهوریخواهان مستقل و لائیک از سوئد در جلسه حضور داشت با اشاره به ساختار حکومت جمهوری اسلامی و برشمردن عدم توانائی های آن اعلام داشت که یک حکومت دینی در هیچ نوع آن قادر به پاسخگوئی برای مسائل ایران نیست و تنها راه تشکیل یک جمهوری عقلانی و هدایت مردم بدانسوست.

در آخرین قسمت، گزارش بررسی تحقیقاتی انجمن پژوهشگران ایران در رابطه با نظرخواهی از جوانان و آینده سیاسی آنان که از طریق سایت اینترنتی انجمن پژوهشگران ایران در ۲۳۰۸ نمونه در داخل و خارج از ایران انجام گرفته با نشان دادن نمودارهائی از نتایج تحقیق به واقعیت هائی  که تفکر جوانان ایرانی را در این زمینه شکل داده است اشاره شد. آدرس سایت انجمن پژوهشگران ایران:www.aciiran.com

*          *          *

یکی از هدف های کنفرانس پی آمدهای ۲۵ سال انقلاب در عین حال باید نگاهی به عملکرد و نقش سیاسی اپوزیسیون ایرانیان خارج از کشور در ۲۵ سال گذشته باشد. اگر در چنین رویکردی که امیدواریم در چند ماه آینده بتواند از سوی انجمن پژوهشگران ایران بانجام برسد تنها دو نکته اساسی مورد بحث و تأکید قرار بگیرد که نخست منشوری به امضاء برسد که در مرحله اول تمامی تفکرات بپذیرند که باید از خشونت و انتقام جوئی در آینده ایران جلوگیری نمود و سپس بتوان در راه «باقی ماندن ایران» و در پابرجائی و ماندگاری آن به توافق رسید، می توان به دست آورد بسیار باارزشی تأکید کرد که در عین حال کارنامه ۲۵ سال گذشته ایرانیان برون مرز را نیز در بر بگیرد.

 

لندن ـ ­انجمن پژوهشگران ایران