داريوش و انجمن پژوهشگران ايران در لندن

بررسي پي آمدهای بيست و پنج سال انقلاب و آينده ايران

داريوش و لندن

بهزاد بلور  BBC World Service

: 20:31 گرينويچ – جمعه 27 فوريه 2004

http://www.dariush2000.com

جمعه پيش داريوش رو تو لندن ديدم .

 برای کنفرانس سه روزه انجمن پژوهشگران ايران که در لندن برگزار شده بود آمده بود.

تو اين سه روزه سخنرانها که از لندن و پاريس آمده بودن در زمنيه های مختلف بخصوص آسيب های اجتماعی در ايران سخنرانی کردن. داريوش هم از پاريس رسيد و يک ديدار سريعی قبل از اينکه جلسه شروع بشه داشتيم .

داريوش :” من در رابطه با مسئله مواد مخدر و تأثير اون در جامعه ايران و رشد اون در اين بيست و پنج سال و اينکه در آينده چه در انتظار ماست حرف زدم. بنظر من اين آسيب بزرگ نتيجه فشارهای اجتماعيه . خفقان سياسی از طرف دولت و فشارهای خانواده درايران منجر به گرايش يک جوان به مواد مخدر ميشه.

بهزاد و داريوش

آمار نشون ميده که ۱۳ ميليون معتاد در ايران هستند. من نيتم ازاين سخنرانی اين هست که پيام بهبودی خودم رو به ديگران برسونم ، مسئله ترک کردن و ترک موندن برای ما مهمه.

اعتياد بنظر من مثل يک بيماريه و مثل بيماريهای ديگه بايد باهاش رفتار بشه . بايد يک معتاد درمان بشه نه که به زندان بره. يک معتاد بنظر من ديگه خودش نيست و کاملأ در کنترل مواد مخدره. فکرش ، حرفش و کارهاش همه در اختيار ماده مخدره .

من خودم ۱۵ سال درگير اعتياد بودم و ميدونم که اعتياد ۵ درصدش مواده و نود و پنج درصدش افسردگيه که گريبان يک فرد رو ميگيره .”

بهزاد : آيا اين ۱۵ سال اعتياد در ترانه هاتون تأ ثير گذاشته ؟

داريوش : آهنگ “آينه” در اوج اين دوران بوده . من اصولا ترانه هائی رو که می خونم گويای احساسات درونمه و با شاعر ميشنيم و مسئله مو ميگم و با هم طرح اون ترانه رو می ريزيم . در زمانی که “آينه” رو خوندم ، واقعأ حسم اين بود که به آينه نگاه ميکردم و خودمو نمی شناختم . اعتياد مثل يک جن وجود من رو تسخير کرده بود.”

رو می کنم به آينه، رو به خودم داد می زنم ، ببين چقدر حقير شده اوج بلند بودنم . . . . من جای آينه می شکنم، رو به خودم داد می زنم: اين آينه است يا که منم . . . .( شعر از اردلان سرفراز)