گزارش سي و ششمين كنفرانس انجمن پژوهشگران ايران

نوشته شده توسط Admin در 23 فوریه 04

سي و ششمين كنفرانس انجمن پژوهشگران ايران در روزهاي 1، 2، 3 اسفند 1382 برابر با 20، 21، 22 فوريه 2004 در دانشگاه وست مينستر لندن بانجام رسيد.

مقطع زماني 25 سال هميشه در تاريخ تحولات اجتماعي هر جامعه اي، گذار و مقطعي بسيار حساس و تاريخ ساز است، چرا كه بيست و پنج سال مقطع معني داري است كه تحولات در هر جامعه اي نشانه هاي خود را به ثبت رسانيده باشد، حكومت توانسته باشد چارچوب حاكميت خود و اثرات آن بر مردم را مشخص كرده باشد و در نهايت اين امكان بوجود بيايد كه بتوانيم تحولات اجتماعي را از سوئي و عملكرد حكومت را از سوي ديگر و همچنين روابط في مابين آن دو (حكومت و ملت) و آينده جامعه و كشور را مورد بررسي، بازبيني و آينده نگري قرار دهيم.

كنفرانس حاضر با چنين پيش فرض هائي بانجام رسيد و از آنجائيكه اين امكان وجود نداشت كه بتوانيم در عرض سه روز چنين تحولات گسترده اي را در بيست و پنج سال گذشته مورد بررسي و كنكاش قرار دهيم تصميم بر اين گرفته شد كه تمامي سال در پيش رو را به همين موضوع يعني «بررسي پي آمدهاي بيست و پنج سال انقلاب و آينده ايران» اختصاص دهيم و بدين شكل كه هر يك از مسائل عمده اين بيست و پنج سال را در يك كنفرانس جداگانه و در كشورهاي مختلف بانجام برسانيم تا بلكه بتوانيم تا حد ممكن و با زمان بيشتر به 25 سال گذشته بپردازيم و از اين طريق قادر باشيم براي آينده نگري در آينده جامعه مان با دست بازتري حركت كنيم.

مصاحبه مطبوعاتي

در روز نخست كنفرانس «داريوش» خواننده متفكر و معترض به مسائل اجتماعي ـ سياسي ايران از پيش از انقلاب تاكنون، در يك مصاحبه مطبوعاتي كه از سوي انجمن پژوهشگران ايران برقرار شده بود شركت جست تا حركت جديد خود كه اعتراض به وضعيت حاكم در امروز ايران است را بگوش تمامي مردم ايران برساند و از سوي ديگر از تمامي فرهيختگان، هنرمندان و نويسندگان و كليه دست اندركاران بخواهد و يادآور شود كه وظيفه و مسئوليتي سنگيني بر عهده آنان است كه همگام در اين حركت جمعي و فراايدئولوژيك باين اعتراض به پيوندند

پانل شماره يك

پانل شماره يك كنفرانس به آسيب هاي اجتماعي اختصاص داشت. دكتر حسين لاجوردي سخنران نخست اين كنفرانس بود كه تلاشي اجتماعي در 25 سال گذشته را مطرح كرد و ضمن ارائه آماري از منابع رسمي جمهوري اسلامي به گستره پهناور ازهم گسيختگي كه افسردگي جمعي، ترس و بي اعتمادي، اعتياد، فحشاء، پديده كودكان خياباني، عدم امنيت، فرار بزرگ از كشور و… اشاره داشت و با نشان دادن عمق فاجعه اعلام داشت كه وظيفه و مسئوليتي سنگين در اين زمينه براي هر يك از ما وجود دارد.

مسعود مافان كه از سوي مركز حمايت از كودكان خياباني در سوئد در كنفرانس شركت كرده بود ضمن طرح مشكلات كودكان خياباني در ايران به آمارها و گستردگي موجود آن در اين زمينه اشاره داشت با ذكر رفتارهاي ناشايست مسئولين حكومت با آنان به نابسامانيها و بي آيندگي آنان و همينطور نسل هاي آينده تأكيد كرد.

داريوش اقبالي كه خود پس از يك دوره طولاني ابتلاء به اعتياد و ترك قطعي آن اقدام به تأسيس يك مركز بهبودي براي ترك اعتياد كرده است، فاجعه اعتياد در امروز ايران را در رابطه با وجود حداقل 13 ميليون نفر كه درگير مسائل و بيماري  اعتياد هستند را مطرح كرد و هشدار داد تا زمانيكه نتوانيم به درمان اين بيماري بپردازيم و جامعه را از شر اين بيماري مهلك نجات دهيم، نخواهيم توانست در راه سالم سازي جامعه مان گام برداريم.

دكتر اكبر پويانفر روانپزشك كه از فرانسه در كنفرانس حضور داشت در بحث پي آمدهاي رفتاري ـ رواني در نظام هاي ديكتاتوري، با اعتقاد به انسان مسئول و آزاد اظهار داشت كه اگر آزادي وجود نداشته باشد خلاقيت از ميان مي رود، بيماري ايجاد مي گردد و مانع رشد فكري است، همين فكر است كه تبديل به تكنولوژي مي گردد و در صورت نبودن آزادي تفكر هيچگاه تكنولوژي قادر به پيشرفت نيست.

دكتر حسين فرهمند سكسولوگ از پاريس در زمينه آزاديهاي فردي ـ آزاديهاي جنسي سخن گفت. رفتار جنسي انسان را قديمي و دروني دانست و برخورد حكومت ها را با جنسيت ناشي از رويكرد هر يك از ما در مسائل جنسي برشمرد. او پيشنهاد كرد پيش از گله از اين يا آن حكومت با راستي به برخورد خودمان با جنسيت بيانديشيم.

پانل شماره دو

روز دوم كنفرانس با گزارش جامعي از كارنامه ورزش ايران از سوي ايرج اديب زاده كارشناس و خبرنگار ورزشي آغاز گرديد. او به سير نزولي و سقوط ورزش بدليل سوء استفاده و عدم كفايت مسئولين ورزشي در 25 سال گذشته اشاره كرد و در رابطه با ناپديد شدن زنان ايران از صحنه بين المللي و اشاره اي به اسامي صاحب نامان ورزش ايران در خارج از كشور كه بدليل زمينه مساعد توانسته اند اعتبار و آبروي ايران را حفظ كنند صحبت خود را به پايان برد.

دكتر حسين باقرزاده از مسئولين حقوق بشر در انگلستان ضمن گزارشي از وضعيت 25 سال گذشته حقوق بشر در ايران اظهار داشت كه جمهوري اسلامي در عرض 25 سال حقوق مدني، حقوق انساني و حقوق قضائي را نقض كرده است و باعث گشته است كه ضربه سنگيني بر جامعه و اعتبار بين المللي ايران وارد گردد و تا زمانيكه حمايت هاي اقتصادي از جمهوري اسلامي وجود دارد اين حكومت را وادار به رعايت حقوق بشر نخواهد كرد.

پانل شماره سه

در پانل اقوام و اديان، نخست دكتر عبدالرحيم ملازاده در رابطه با اهل سنت در ايران سخن گفت و تأكيد داشت كه علي رغم اينكه جمهوري اسلامي خود را حكومت اسلامي مي داند و علي رغم اينكه 9 نفر از هر 10 نفر مسلمانان جهان سني هستند در تهران و شهرهاي بزرگ ايران نه يك مسجد براي سني ها و نه اجازه تأسيس آن وجود دارد و سني ها در اين حكومت بيشترين فشارها را تحمل مي كنند.

دكترضياء ‌صدرالاشرافي پژوهشگر مقيم فرانسه در رابطه با اقوام تأكيد داشت، در كشوري كه با تاريخ كهن خود تركيبي از موزائيك اقوام است، مناسب ترين شيوه براي حفظ آن ايجاد سيستم فدرالي است با دولت مختلط كه اهالي آن جمعا حافظ منافع خود و ايران باشند.

دكتر ونديداد گلشني كه از سوي زرتشتيان و از انگلستان در پانل حضور داشت به ايران باستان و دين زرتشت اشاره كرد و با مقايسه هائي در رابطه با مغ هاي بزرگ زرتشتي و آيت الله هاي تندرو امروز نتيجه گرفت كه زرتشت نه عملكرد مغ ها، بلكه پيام آرامش و نيك رفتاري را براي انسان هديه مي كند.

پانل شماره چهار

در پانل اقتصاد و سرمايه گذاري، دكتر حسن منصور اقتصاددان با طرح 30 شاخص از منابع بين المللي، وضع كنوني اقتصاد ايران را ترسيم كرد. در بخش دوم، مسائل عمده پيشاروي اقتصاد ايران را برشمرد و به علت يابي آنها پرداخت و در پايان، به امكانات رفع دشواري ها و تأمين توسعه اقتصادي نظر انداخت.

دكتر فرهاد عاملي حقوقدان و استاد دانشگاه از فرانسه در رابطه با سرمايه گذاريهاي خارجي و اشاره به نقاط مثبت و منفي قانون جديد جمهوري اسلامي در مورد حمايت از سرمايه گذاري خارجي نمود. اين قانون كه در ماه مه 2002 ميلادي به تصويب مجلس رسيد، سعي در اطمينان بخشيدن به سرمايه گذاران خارجي و جلب آنها دارد ولي پيچيدگي هاي قانون و مبهم بودن آن مانع از ورود سرمايه هاي خارجي گرديده است.

روز آخر كنفرانس به يك ميز گرد سياسي با حضور چهار بخش از اپوزيسيون ايران اختصاص يافته بود كه مسئله انتخابات مجلس هفتم و آينده سياسي رژيم را محور اصلي بحث قرار داد.

پانل شماره پنج

دكتر عليرضا نوري زاده خبرنگار و كارشناس مسائل سياسي ايران نخست گزارشي از وضعيت انتخابات مجلس هفتم ارائه كرد و ضمن اعلام مرگ اصلاح طلبي در ايران اشاره به تقلب گسترده و وسيعي كه از سوي مسئولين حكومت جمهوري اسلامي در انتخابات مجلس هفتم انجام شده است نمود.

پانل شماره شش

در ميز گرد سياسي دكتر جمشيد اسدي از فرانسه كه به عنوان  عضو  اتحاد جمهوريخواهان و تفكر اصلاح طلبي در جلسه حضور داشت، ضمن اشاره به ناتواني هاي اصلاح طلبان در 6 سال گذشته، اعتقاد داشت كه چون آلترناتيو ديگري وجود ندارد بايد از درون حكومت و حمايت از تفكر اصلاح طلبي كه تنها راه براي آينده جامعه است براي نجات ايران از سلطه تندروها تلاش كرد.

دكتر مهرداد خوانساري كه در كنفراس مشروطه خواهان را نمايندگي مي كرد، با اشاره به تحولات اخير در 25 سال گذشته با اعتقاد به آينده پادشاهي مشروطه در ايران اعلام داشت حتي براي منهم ديگر حكومت و سلطنت محمد رضاشاهي در آينده ايران قابل قبول نخواهد بود.

خانم آذر ماجدي از سوي حزب كمونيست كارگري از انگلستان در اين ميز گرد حضور داشت. وي ضمن تأكيد بر عدم مشروعيت رژيم در تماميت آن به خشونت هاي رژيم در 25 سال گذشته اشاره كرد و ضمن ارائه و شرح انواع خشونت در جمهوري اسلامي و اعدام شكنجه بر مردم، اين سئوال را مطرح كرد كه آيا در اين زمينه حكومت جمهوري اسلامي خشونت طلب است و يا حزب كمونيست كارگري كه به اينهمه خشونت اعتراض مي كند.

دكتر مهرداد درويش پور كه از سوي جمهوريخواهان مستقل و لائيك از سوئد در جلسه حضور داشت با اشاره به ساختار حكومت جمهوري اسلامي و برشمردن عدم توانائي هاي آن اعلام داشت كه يك حكومت ديني در هيچ نوع آن قادر به پاسخگوئي براي مسائل ايران نيست و تنها راه تشكيل يك جمهوري عقلاني و هدايت مردم بدانسوست.

در آخرين قسمت، گزارش بررسي تحقيقاتي انجمن پژوهشگران ايران در رابطه با نظرخواهي از جوانان و آينده سياسي آنان كه از طريق سايت اينترنتي انجمن پژوهشگران ايران در 2308 نمونه در داخل و خارج از ايران انجام گرفته با نشان دادن نمودارهائي از نتايج تحقيق به واقعيت هائي  كه تفكر جوانان ايراني را در اين زمينه شكل داده است اشاره شد. آدرس سايت انجمن پژوهشگران ايران:www.aciiran.com

*          *          *

يكي از هدف هاي كنفرانس پي آمدهاي 25 سال انقلاب در عين حال بايد نگاهي به عملكرد و نقش سياسي اپوزيسيون ايرانيان خارج از كشور در 25 سال گذشته باشد. اگر در چنين رويكردي كه اميدواريم در چند ماه آينده بتواند از سوي انجمن پژوهشگران ايران بانجام برسد تنها دو نكته اساسي مورد بحث و تأكيد قرار بگيرد كه نخست منشوري به امضاء برسد كه در مرحله اول تمامي تفكرات بپذيرند كه بايد از خشونت و انتقام جوئي در آينده ايران جلوگيري نمود و سپس بتوان در راه «باقي ماندن ايران» و در پابرجائي و ماندگاري آن به توافق رسيد، مي توان به دست آورد بسيار باارزشي تأكيد كرد كه در عين حال كارنامه 25 سال گذشته ايرانيان برون مرز را نيز در بر بگيرد.

 

لندن ـ ­انجمن پژوهشگران ايران