Leila Gharavi
نوشته شده توسط Admin در 9 فوریه 25لیلا غروی
دانشجوی دکترا، مرکز علوم داده‌پردازی اجتماعی
دانشگاه هلسینکی
لیلا غروی در حال حاضر پژوهشگر دکترا در دانشگاه هلسینکی است و در رشته علوم اجتماعی محاسباتی (CSS) در برنامه دکترا در علوم محیط زیست بین‌رشته‌ای تخصص دارد. او حرفه خود را به عنوان مهندس مخابرات آغاز کرد و بیش از یک دهه تجربه تحقیقاتی در نوکیا اندوخته است. به مرور زمان، تمرکز حرفه‌ای او به سمت جامعه‌شناسی و مسائل اجتماعی تغییر یافت، ابتدا از طریق نقش‌هایی در مدیریت ورزشی و گنجاندن در ورزش‌ها، سپس با کار در کارآفرینی اجتماعی. این سفر میان‌رشته‌ای در نهایت او را به ادغام تخصص فنی خود با علاقه به رفتار انسانی پایدار رساند، که اکنون از طریق دیدگاه CSS و تحلیل داده‌ها بررسی می‌شود.
Leila Gharavi is currently a doctoral researcher at the University of Helsinki, specialising in Computational Social Science (CSS) within the doctoral program, Interdisciplinary Environmental Sciences. She began her professional career as a telecommunications engineer, accumulating a decade of research experience at Nokia. Over time, her professional focus shifted toward sociology and social issues, initially through roles in sports management and inclusion in sports, followed by work in social entrepreneurship. This multidisciplinary journey ultimately led her to integrate her technical expertise with her interest in sustainable human behaviour, now explored through the lens of CSS and data analysis.
ABSTRACT
پیشنهادی برای تغییر نوع نگاه به تفاوتهای اجتماعی-سیاسی در علوم اجتماعی با الهام از رویکردهای عملی رایج در علوم مهندسی
مقاله مشترک: لیلا غروی – مریم موسوی
در طول تکامل خود، رشته‌های مهندسی و علوم اجتماعی دیدگاه‌های متضادی درباره مفهوم تفاوت‌ها در حوزه‌های مربوطه خود داشته‌اند. در حالی که رشته‌های مهندسی تفاوت‌ها را به عنوان فرصت‌ها می‌بینند و به طور فعال از تفاوت‌ها – چه در فشار، ولتاژ یا دما – برای پیشبرد نوآوری و پیشرفت استفاده می‌کنند، علوم اجتماعی معمولاً تفاوتهای اجتماعی-سیاسی را عمدتاً به عنوان مسائلی منفی و منابعی برای تعارض به جای فرصت در نظر می‌گیرند. این مقاله منطق مهندسی را به حوزه اجتماعی اعمال می‌کند و از تغییر دیدگاه حمایت می‌کند: به جای اینکه تفاوتهای اجتماعی را به طور ذاتی تجزیه‌کننده ببینیم، می‌توان آن‌ها را به عنوان محرک‌های بالقوه تحولی در نظر گرفت که در صورتی که به طور مؤثر مدیریت شوند، می‌توانند منجر به تغییرات مثبت شوند. برای پشتیبانی از این استدلال، مقاله از استدلال قیاسی استفاده می‌کند که یک ابزار کلیدی شناختی است که بینش‌ها را از یک حوزه منبع شناخته شده به یک حوزه هدف پیچیده‌تر یا انتزاعی منتقل می‌کند. با استفاده از این روش، مقاله «تشبیه مدار» را معرفی می‌کند، که در آن اجزای جامعه و پویایی‌های آن که به طور نمادین به عنوان گره‌های اجتماعی با ولتاژ اجتماعی، دستگاه‌های اجتماعی و جریان‌های اجتماعی شناخته می‌شوند، با اجزای یک مدار الکتریکی مقایسه می‌شوند. همان‌طور که در یک مدار الکتریکی پایه یک لامپ یا دستگاه مناسب اجازه می‌دهد که جریان الکتریکی بالقوه‌ای که توسط تفاوتهای ولتاژی هدایت می‌شود، جریان یابد و به نور تبدیل شود، یک دستگاه اجتماعی مناسب که بین دو گره اجتماعی با ولتاژ اجتماعی متفاوت قرار گیرد، می‌تواند به دستاورد اجتماعی مشابهی دست یابد. برای نشان دادن تنوع توضیحات توسط این قیاس پیشنهادی، مقاله آن را به پویایی‌های وضعیت اجتماعی-سیاسی فعلی ایران اعمال می‌کند. به گفته ما، این اولین بار است که یک قیاس با بهره‌گیری از تفاوتهای اجتماعی به عنوان پتانسیل‌های مفید در چنین چارچوبی و با نام‌گذاری ارائه شده معرفی می‌شود.
Adopting Practical, Engineering Approaches to Problem-Solving in Bridging Sociopolitical Differences: A Proposal
Joint Paper: Leila Gharavi, Maryam Mousavi
Throughout their evolution, engineering disciplines and social sciences have upheld contrasting views on the concept of differences in their respective fields. Whereas engineering disciplines view differences as opportunities and actively utilise differentials – be it in pressure, voltage, or temperature – to drive innovation and progress, the social sciences tend to treat sociopolitical differences primarily as negative and as sources of conflict rather than opportunity. This paper applies the engineering logic to the social domain, advocating for a shift in perspective: rather than seeing social differentials as inherently divisive, they could be recognised as potential drivers of transformation when managed effectively. To support this argument, the paper employs analogical reasoning, a key cognitive tool that transfers insights from a well-understood source domain to a more complex or abstract target domain. Equipped with this method, the paper introduces “circuit analogy,” in which society’s components and their dynamics, symbolically called social nodes with social voltages, social appliances and social flows, are likened to the components of an electric circuit. Just as in basic electric circuit a suitable lamp or appliance enables a potential electric current, driven by voltage differentials, to flow and transform to light, an appropriate social appliance connected between two social nodes with different social voltages, could achieve a similar social feat. To demonstrate the versatility of explanations by the proposed analogy, the paper applies it to the dynamics of the current sociopolitical landscape of Iran. To our knowledge, this is the first time an analogy, leveraging social differences as beneficial potentials, is introduced in such a framework and with the offered nomenclature.