Narjes Shiraghai

نوشته شده توسط Admin در 9 فوریه 25

نرجس شیرآقایی

ABSTRACT (FA)

ABSTRACT (ENG)

ABSTRACT

مسائل به هم تنیده‌ی سلامت و حقوق زنان در ایران طی ۴۵ سال گذشته با چالش‌های دشواری روبرو بوده است.  حقوق و سلامت زنان به‌طور سیستماتیک توسط حکومت جمهوری اسلامی و با ابزار دین، سنت، و حتی به نام قانون سرکوب شده است. در این دوران در بخش بهداشت و درمان ایران پیشرفت‌هایی پراکنده و گاهی تاثیرگذار دیده می شد مانند برنامه ریزی های تنظیم خانواده که با حمایت های مالی و اداری سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد، سازمان جهانی بهداشت و … بدست آمده بود،  اما در هشت سال گذشته شاهد پسرفت های زیادی در زیرساخت‌های بهداشت و درمان مرتبط با زنان هستیم.

از آغاز «جنبش زن، زندگی، آزادی»، پایمال کردن حقوق زنان به شکل سرکوبی سیستماتیک و همه‌جانبه و در تمامی زمینه‌ها و با بهره‌گیری از ابزارهای دینی و قانونی  بسیار شدیدتر شده است. از جمله این اقدامات می‌توان به ایجاد سامانه‌های ثبت بارداری برای ردگیری بارداری‌ها و جلوگیری از سقط انتخابی، گشت‌های موسوم به «گشت نفس» برای مقابله با سقط جنین، دشوار و محدود کردن غربالگری‌های جنین، حذف برخی از اندیکاسیون های پزشکی در فاصله گذاری بین بارداری ها (که اقدامی غیر علمی است)، و تعیین مجازات‌های سنگین برای هرگونه آموزش،  مداخله و یا همراهی در سقط جنین برای کادر درمان اشاره کرد.

نمونه‌هایی از مشکلات کلیدی موجود:

• محدودیت در دسترسی به آمار دقیق و انتشار داده‌های نادرست درباره سلامت زنان.
• نبود سیستم‌های گزارش‌دهی در موارد حساس مانند سقط جنین، بارداری ناخواسته، خشونت علیه زنان، و آزار جنسی در محیط‌های درمانی.
• نبود دستورالعمل‌های کافی برای مقابله با آزار جنسی (نسبت به مادر درمان و یا بیمار) و قانونی بودن گزارش‌نویسی مربوط به پرده بکارت و وجود پشتوانه قانونی و اداری برای آن.
• حذف تدریجی زنان از محیط کار، جامعه، و مشاغل مدیریتی یکی از برنامه‌های در حال اجرا است.

---

پیشنهادها

1. تدوین گایدلاین‌های جامع بر اساس چارچوب‌های نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، یونیسف، سازمان جهانی بهداشت، و کنفدراسیون جهانی مامایی.
2. ایجاد سیستم جامع ثبت و گزارش‌دهی داده‌های پزشکی با تأکید بر سلامت زنان شامل بارداری‌های ناخواسته، بارداری، سقط جنین، و زایمان کودکان. تغییر سن ازدواج قانونی.
3. تضمین دسترسی عمومی به آمارهای معتبر و گزارش‌ها با رعایت حریم خصوصی در موارد خاص.
4. ترویج آزادی بیان رسانه‌ها برای شفافیت و پاسخگویی در گزارش‌دهی بهداشتی.
5. بازبینی مقالات و آمار چاپ‌شده پس از سال ۱۹۷۹ توسط دانشگاه‌ها و حذف منابع غیرعلمی.
6. مقایسه عادلانه و علمی سیستم‌های بهداشتی قبل و بعد از انقلاب ۱۹۷۹ با هدف ارائه ارزیابی‌های دقیق و بدون تأثیرپذیری از پروپاگاندای حکومتی.
7. تغییر و بروزرسانی درسنامه‌های پزشکی و بهداشتی برای تمامی کادر درمان بر اساس قوانین و واقعیت‌های روز پزشکی جهان.
8. تضمین دسترسی همه اقشار جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی برای ایجاد برابری و رفاه عمومی. آموزش سلامت برای همه اقشار از طریق رسانه ملی و مدارس و نهادهای مردمی.
9. برنامه‌ریزی جامع و عمومی برای پیشگیری‌های سطح ۱ و ۲ به‌صورت رایگان و عمومی در سطح جامعه و افزایش کلی سلامت، همراه با تشویق به سبک زندگی سالم برای کاهش هزینه‌های سربار درمان و بازتوانی.
10. برنامه‌ریزی جامع و ملی برای اقلیت‌های جنسی و گروه‌های نادیده گرفته‌شده در تمامی ابعاد، از تغییر قوانین تا آموزش رسانه‌ها و گنجاندن آن‌ها در ساختار بهداشتی و درمانی کشور برای دسترسی آزاد.
11. بهره‌گیری از تجربه‌ها و دستاوردهای کنشگران جنبش زن، زندگی، آزادی برای بازنگری و بازنویسی آیین‌نامه‌های شهری و ساماندهی دوباره جامعه به‌سوی جامعه‌ای عاری از تبعیض جنسیتی، نژادی و قومی، که با فراهم کردن فرصت‌های برابر، زمینه‌ساز شکوفایی خلاقیت فردی و پیشرفت شود.

The Impact of 45 Years of Suppression by the Islamic Republic on Women’s Health and Rights, and the Role of the Woman, Life, Freedom Movement in Shaping a Brighter Future for Iran”

The intertwined issues of women’s health and rights in Iran have faced significant challenges over the past 45 years. Women’s rights and health have been systematically suppressed by the Islamic Republic of Iran, using religion, tradition, and even the law as tools of control. Despite sporadic and impactful progress in areas such as family planning policies—supported financially and administratively by international organizations like the United Nations, the World Health Organization (WHO), and UNICEF—Iran has experienced severe setbacks in all healthcare and women’s health infrastructure over the past eight years.

Since the start of the “Woman, Life, Freedom” movement, the suppression of women has intensified into a targeted and comprehensive effort, employing both religious and legal mechanisms. These actions include implementing pregnancy registration systems to track pregnancies and prevent elective abortions, deploying “Nasim Patrols” to monitor abortions, restricting prenatal screening, discontinuing scientific birth spacing programs, and imposing heavy penalties on healthcare providers involved in abortion cases.

Some key Issues

• Limited access to accurate statistics and the dissemination of misleading data about women’s health.
• Absence of reporting systems for sensitive cases, including abortion, unintended pregnancies, violence against women, and sexual harassment in healthcare settings.
• Lack of adequate guidelines to combat sexual harassment, as well as the legal and administrative enforcement of virginity report documentation.
• The gradual exclusion of women from the workplace, society, and managerial positions is another ongoing initiative.

---

Recommendations

1. Develop comprehensive guidelines based on frameworks established by international organizations, including the United Nations, UNICEF, WHO, and the International Confederation of Midwives.
2. Create a robust system for recording and reporting medical data, emphasizing women’s health, including unintended pregnancies, child pregnancies, abortions, and childbirth.
3. Ensure public access to reliable statistics and reports while respecting individual privacy in specific cases.
4. Promote freedom of expression in the media to enhance transparency and accountability in healthcare reporting.
5. Universities should review and reassess publications and statistics produced after 1979, removing unscientific sources.
6. Conduct fair and scientific comparisons of healthcare systems before and after the 1979 revolution to provide accurate evaluations unaffected by governmental propaganda.
7. Update medical and health curricula for all healthcare staff based on current global medical standards and realities.
8. Guarantee equal access to healthcare services for all social groups to promote equity and public well-being.
9. Implement comprehensive public programs for Level 1 and Level 2 preventive care, offered free of charge, to improve community health, encourage healthy lifestyles, and reduce healthcare and rehabilitation costs.
10. Develop national plans addressing the rights and healthcare needs of sexual minorities and marginalized groups, including legal reforms, media education, and integration into the healthcare system for equitable access.

Drawing on the experiences and achievements of the Woman, Life, Freedom movement activists to revise urban regulations and restructure society toward a community free from gender, racial, and ethnic discrimination, fostering individual creativity and progress through equal opportunities