اخلاق ، فرهنگ سیاسی و مسئولیت اجتماعی!!
نوشته شده توسط admin در 17 آوریل 16شماره ۱۱۰- م – ۲۹۳
تاریخ ۶ اردیبهشت ۱۳۸۴
۲۶ آوریل ۲۰۰۵
انجمن پژوهشگران ایران، دلایل انصراف و عدم همکاری خود را با کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان دررابطه با انجام کنفرانس “بررسی انرژی و سلاح هسته ای در ایران” به شرح زیر اعلام میدارد:
- همانگونه که در اطلاعیه “اعلام عدم همکاری”[۱] آمده است به دلیل عدم رعایت حداقل های اخلاق و فرهنگ سیاسی از سوی عناصری در کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان که در آخرین ساعا ت قبل از انجام کنفرانس به آگاهی ما رسید عدم همکاری خود را با کنفرانس اعلام شده در ۲۲ آوریل ۲۰۰۵ برابر با ۲ اردیبهشت ۱۳۸۴ اعلام داشت:
۱٫۱٫ در نیمه اول بهمن ماه ۱۳۸۴ (هفته اول فوریه ۲۰۰۵) در پاریس و در مذاکزاتی شفاهی با آقای دکتر ناصر کنعانی، رئیس کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان، توافقی انجام شد که انجمن پژوهشگران ایران کنفرانسی را تحت عنوان “بررسی انرژی و سلاح هسته ای در ایران” با همکاری کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان بر اساس مقررات انجمن پژوهشگران ایران در برلین برگزار نماید.
۱٫۲٫ در روز ۱۱ فوریه ۲۰۰۵ برابر با ۲۳ بهمن ۱۳۸۴ انجمن پژوهشگران ایران این مذاکرات شفاهی را بصورت کتبی طی نامه ای[۲] که در وب سایت انجمن پژوهشگران ایران موجود است به اطلاع کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان رسانید.
۱٫۳٫ آقای دکتر ناصر کنعانی یکهفته پس از آن موافقت کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان را بطور شفاهی اعلام نمودند.
۱٫۴٫ انجمن پژوهشگران ایران در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۸۴ برابربا ۲۵ فوریه ۲۰۰۵بر اساس روال تمامی کنفرانس های انجمن پژوهشگران ایران بلافاصله این کنفرانس را از طریقاینترنت[۳] اعلام و از تمامی صاحبنظران و متخصصصین دعوت به ارائه مقاله و شرکث در کنفرانس نمود.
۱٫۵٫ با احترام به درخواست آقای دکتر ناصر کنعانی و بر خلاف روال عادی کنفرانس های انجمن پژوهشگران ایران توافق شد که تا بازکشت ایشان از مسافرت به ایران اسامی شرکت کنندگان اعلام نگردد.
۱٫۶٫ پس از بازگشت ایشان اطلاعیه انجمن پژوهشگران ایران[۴] مبنی بر اعلام اسامی شرکت کنندگان، ساعات سخنرانی، بحث آزاد و تمامی مشخصات مربوط به روز کنفرانس با نظر کامل آقای دکتر ناصر کنعانی تنظیم و تهیه گردید و یک نسخه جهت تبلیغات محلی به کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان داده شد وجزئیات کنفرانس در وب سایت انجمن پژوهشگران ایران نیز اعلام گردید.
۱٫۷٫ دوشنبه ۱۱ آوریل ۲۰۰۵، چهار روز پس از اعلام اسامی به صورت توافق شده، آقای دکتر ناصر کنعانی از داخل جلسه کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان از طریق تلفن دستی خود با آقای دکتر حسین لاجوردی که در راه سانفرانسیسکو – لوس آنجلس سفر میکردند تماس گرفتند و اعلام داشتند که اعضای کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان به قسمتهایی از اطلاعیه مذبور اعتراض دارند:
۱٫۷٫۱٫ به اینکه چرا آرم کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان همطراز با آرم انجمن پژوهشگران ایران در اطلاعیه نیامده است که پاسخ داده شد این مسئله جزء مقررات همکاری با انجمن پژوهشگران ایران میباشد که فقط آرم دانشگاههائی که مشترک با انجمن کنفرانس تشکیل می دهند در کنار آرم انجمن پژوهشگران ایران قرار می گیرد و این موضوع قبلا به اطلاع کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان رسانیده شده اسث و اطلاعیه های این کنفرانس نیز به همین ترتیب از سوی انجمن پژوهشگران ایران توزیع گردیده است و اگر علی الرغم این توافق، این مسئله مشکل آفریده است بلافاصله کنفرانس لغو خواهد گردید.
۱٫۷٫۲٫ به اینکه چرا عنوان سخنرانی آقای دکترحسین لاجوردی “حکومت جمهوری اسلامی و پی آمدهای اجتماعی-سیاسی سلاح هسته ای” می بوده و این تنها سخنرانی خواهد بود که در آن به حکومت جمهوری اسلامی و مسئله سلاح هسته ای برخورد میشود که پاسخ داده شد در انجمن پژوهشگران ایران هیچکس به سخنران عنوان و موضوع سخنرانیش را دیکته نمیکند و این کاملا به شخص سخنران ارتباط داشته است.
۱٫۷٫۳٫ یک ساعت و نیم بعد آقای دکتر ناصر کنعانی مجدداً با تلفن دستی آقای دکترحسین لاجوردی در آمریکا تماس حاصل کردند و اعلام داشتند که تمامی اعضای کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان با احترام به ایشان و با رأی اعتماد خودشان ایشان را اختیاردار کرده اند که در این زمینه تصمیم بگیرند و اعلام داشتند که چون برای ایشان بیشتر از هر چیز “محتوا” ارزش دارد قبول می کنند که اطلاعیه اسامی سخنرانان به همان شکل توافق شده ۷ آوریل ۲۰۰۵ باقی بماند و کنفرانس نیز به ترتیب اعلام شده برگزار شود.
۱٫۷٫۴٫ سه روز قبل از انجام کنفرانس آقای دکتر ناصر کنعانی مجدداً با آقای دکترحسین لاجوردی تماس تلفنی حاصل کردند و سؤال کردند که در اطلاعیه آمده است که از ساعت ۰۰/۱۴ تا ۳۰/۱۴ مراسم افتتاحیه است، در این قسمت چه کاری انجام می شود؟ به ایشان پاسخ داده شد که بمانند تمامی کنفرانس های انجمن پژوهشگران ایران خانم کاشفی، مسئول روابط عمومی انجمن پژوهشگران ایران، خوش آمد خواهند گفت و چون این کنفرانس با همکاری کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان انجام می شود نخست از آقای دکتر ناصر کنعانی به عنوان مسئول کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان دعوت به افتتاح کنفرانس می نمایند و سپس از آقای دکترحسین لاجوردی دعوت خواهد شد تا هدف از تشکیل کنفرانس را اعلام و در رأس ساعت ۳۰/۱۴ کنفرانس با سخنرانی اولین سخنران آغاز به کار خواهد کرد.
۱٫۸٫ روز ۲۱ آوریل ساعت ۰۰/۱۶ آقای دکترحسین لاجوردی به همراه خانم رویا کاشفی به برلین وارد شدند. بلافاصله به بررسی ای مِیل های انجمن پژوهشگران ایران پرداختند و با کمال تعجب و عدم باور به متن یک اطلاعیه از سوی کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان در رابطه با همین کنفرانس برخوردند که امکان قبول آن وجود نداشت. برای دقت بیشتر به سایت اینترنتی کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان مراجعه شد. متأسفانه یقین حاصل شد که اطلاعیه واقعیت دارد.
۱٫۹٫ متن اطلاعیه کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان حکایت از این داشت که کلیت و ماهیت کنفرانس جعل، تحریف و سانسور شده است:
۱٫۹٫۱٫ عنوان کنفرانس بطور کامل تغییر یافته بود
“بررسی انرژی و سلاح هسته ای در ایران” به “انرژی هسته ای در ایران” تحریف و سانسور شده بود.
۱٫۹٫۲٫ مراسم افتتاحیه که قرار بود اهداف انجمن از برگزاری این کنفرانس در آنجا بوسیله آقای دکترحسین لاجوردی عنوان شود کاملاً سانسور و حذف شده بود.
۱٫۹٫۳٫ اسم آقای دکترحسین لاجوردی و عنوان سخنرانی ایشان کاملاً سانسور و حذف شده بود.
۱٫۹٫۴٫ نشست سوم که به بحث آزاد تعلق داشت و سنتی همیشگی در تمامی کنفرانس های انجمن پژوهشگران ایران بوده است که اداره کننده آن آقای دکترحسین لاجوردی در سمت رئیس انجمن پژوهشگران ایران می بود کاملاً سانسور و حذف شده بود.
۱٫۹٫۵٫ آخرین قسمت از اطلاعیه انجمن پژوهشگران ایران بمانند تمامی اطلاعیه های انجمن پژوهشگران ایران که به شکل زیر ارائه میشود کاملاً سانسور و حذف شده بود:
“هدف انجمن، مانند همیشه، تبادل نظر و بررسی هر چه بیشتر جنبه‌های گوناگون موضوع‌های انتخاب‌شده میباشد. انجمن پژوهشگران ایران امیدوار است با احترامی که برای تمامی افکار و اندیشه‌ها در جهت ساختن آینده ایران قائل است، قادر باشد از دیدگاههای گوناگونپژوهشی، تخصصی و سیاسی در این زمینه برخوردار گردد.”
۱٫۹٫۶٫ ساعات کنفرانس که از ساعت ۰۰/۱۴ تا ۳۰/۲۱ اعلام شده بود، به ۳۰/۱۴ تا ۴۵/۱۶ تقلیل یافته بود.
- از مطالب حذف، تحریف و سانسور شده می شود نتیجه گرفت که حضور آقای دکترحسین لاجوردی و سخنرانی ایشان در رابطه با “حکومت جمهوری اسلامی و پیامدهای اجتماعی-سیاسی سلاح هسته ای” خوشایند کسانی نبود که از طرح و بحث آزاد پیرامون مسائل سیاسی-اجتماعی وحشت داشتند چون امکان میرفت که مطالبی گفته شود که خوش آیند حکومتگران جمهوری اسلامی نباشد.
- حدود ساعت ۸ شب ۲۱ آوریل ۲۰۰۵، یعنی چند ساعت پس از رسیدن به برلین آقای دکتر ناصر کنعانی بهمراه آقایان دکتر احمد طهماسبی و مهندس اردوان ارشاد، رؤسای جلسات کنفرانس برای هماهنگ کردن کنفرانس به محل اقامت آقای دکترحسین لاجوردی آمدند.
با شروع صحبت در مورد اداره جلسات کنفرانس، سؤال آقای دکترحسین لاجوردی از آقای دکتر ناصر کنعانی این بود که آیا کنفرانس توافق شده با توجه به اطلاعیه صادره ازسوی کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان بازهم انجام خواهد شد؟ بی تردید این سؤال کنجکاوی زیادی برای جلسه بوجود آورد و آقای دکتر احمد طهماسبی پس از اطلاع از چگونگی امر بشدت اعتراض خود را با این شکل که از نظر ایشان “این یک سانسور است” اعلام داشتند، که البته آقای مهندس اردوان ارشاد نیز اعتراض نمودند.
در پاسخ به سؤال آفای دکتر احمد طهماسبی که آیا ایشان از این موضوع اطلاع داشتند آقای دکتر ناصر کنعانی پاسخ دادند:
که چند روز قبل مسئول امور پژوهشی کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان پس از سفری طولانی به آلمان بازگشتند و پس از دیدن اطلاعیه کنفرانس بر این نظر بودند که چون اساسنامه کانون اجازه فعالیت سیاسی نمیدهد اطلاعیه ای به فارسی برای “مصرف داخلی” به روی سایت اینترنت کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان گذاشته شود که اگر آلمانی ها اعتراض کردند آن اطلاعیه ارائه شود. خانم کاشفی تذکر دادند که ایشان به سادگی و بدون هیچ گونه اسم رمزی وارد سایت کانون شدند و این “مصرف داخلی” نمی باشد. آقای دکتر ناصر کنعانی اضافه کردند که ایشان اعتراض کرده و حتی کلمه تحریف را هم استفاده کرده بودند ولی در نهایت قبول کرده بودند که نظر مسئول امور پژوهشی تامین گردد. برای ما جای تاسف فراوان است که ایشان صلاح ندیدند که موضوع را به آگاهی انجمن پژوهشگران ایران برسانند.
با در نطر گرفتن آگاهی قبلی آقای دکتر ناصر کنعانی، تعجب و ناباوری به حدی بود که امکان هضم کردن آن بسادگی امکان پذیر نبود، همچنین حذف، سانسور و تحریف قابل قبول نبود و مهمتر آنکه پس از دقایقی ایشان اعلام کردند که این مسئله تنها سؤتفاهمی بیشتر نیست و چرا اینهمه “مته به خشخاش” گذاشته می شود و مسئله ای بوده و تمام شده است.
۳٫۱٫ پاسخ انجمن پژوهشگران ایران در آن جلسه از شروع تا آخرین ساعت که کمی بیشتر از یک بامداد ۲۲ آوریل بود بطور مشخص این بود که:
۳٫۱٫۱٫ در شرایطی که چنین “بی اخلاقی و عدم رعایت فرهنگ سیاسی”[۵]صورت گرفته است انجمن پژوهشگران ایران کنفرانس را منحل اعلام می دارد و تنها دو راه را پیشنهاد می کند
n اطلاعیه انحلال کنفرانس از سوی انجمن پژوهشگران ایران به تنهایی صادر شود؛
n اطلاعیه انحلال کنفرانس از سوی انجمن پژوهشگران ایران بهمراه کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان صادر شود (که علت پیشنهاد دوم صرفاً بدلیل رعایت دوستی و احترام به آقای دکتر ناصر کنعانی می بود).
۳٫۲٫ جلسه آن شب به این ترتیب خاتمه پیدا کرد که آقای دکتر ناصر کنعانی اعلام داشتند کنفرانس انجام خواهد شد و قرار بر این شد که خانم کاشفی اطلاعیه ای را از سوی انجمن پژوهشگران ایران قبل از سخنرانی ها بخوانند.
- روز بعد، ۲۲ آوریل ۲۰۰۵، قبل از خوانده شدن اطلاعیه انجمن پژوهشگران ایران آقای دکتر ناصر کنعانی با خواندن اسامی سخنرانان اعلام داشتند که آقای دکترحسین لاجوردی از ارائه سخنرانی خودداری کرده اند (!) و خانم کاشفی اطلاعیه ای از طرف انجمن پژوهشگران ایران خواهند خواند. پس از خوانده شدن اطلاعیه ایشان اعلام داشتند که بدلیل یک سؤتفاهم که ایشان از طرف خودشان و کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان پوزش می خواهند آقای دکترحسین لاجوردی از سخنرانی خودداری کرده اند و بر خلاف آنچه در اطلاعیه انجمن پژوهشگران ایران آمده بود چند ساعت از آگاهی آنان نمی گذشت بلکه چند روزمی بود. با تاسف فراوان و تصوری غیرقابل قبول آقای دکتر ناصر کنعانی در توضیحات خود کوچکترین اشاره ای به اصل جریان که در بالا بیان شد ودال بر سانسور و تحریف دارد نکردند وپافشاری بر اینکه از دید ایشان تنها سؤتفاهم کوچکی بیش نبوده و به جای اعلام اعتراض انجمن پژوهشگران ایران صلاح دیدند که موضوع را به ممانعت آقای دکترحسین لاجوردی از سخنرانی مطرح بنمایند.
- سخنرانی آقای دکتر ناصر کنعانی در آغاز کنفرانس که ایشان، اعتراض انجمن پژوهشگران ایران را به خودداری حسین لاجوردی تبدیل کردند، تحریف و سانسوری دیگر بود که اگر ایشان تحریف و سانسور اولیه را به کانون و بدون اختیار و اجازه خودشان نسبت می دهند، این مرحله از سوی خودشان و از زبان خودشان در مقابل جمعی صورت گرفت که ایشان را به عنوان رئیس کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان می شناسند.
- در این میان مطرح میشود که چرا علی الرغم پوزش آقای دکتر ناصر کنعانی از طرف خودشان و کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان انجمن پژوهشگران ایران همچنان از برگزاری کنفرانس مشترک خودداری کرده است. واقعیت این است که ما قدم در جایی گذاشته ایم که مسئله امروز و آینده کشورمان در میان است و این نحوه برخورد را نه در ارتباط شخصی و نه در ارتباط با انجمن پژوهشگران ایران چیزی بجزء یک بی اخلاقی و فریبکاری در جامعه مان تلقی نمی کنیم که با هیچ پوزشی جز معرفی مسئولین امر به مردم و قضاوت آنان قابل معاوضه نمیدانیم.
- توضیح دقیق رویدادهای فوق نه تنها بدین دلیل انجام گرفت که تمام مردم بطور عموم (و نه بدلیل مصرف داخلی!) از کل مسائل آگاه شوند که خود بازهم سنتی در انجمن پژوهشگران ایران می باشد بلکه هشدار و زنگ خطری می باشد که برای اولین بار در طول سال های مبارزه بر علیه رژیم های استبدادی شاهنشاهی و حکومت جمهوری اسلامی در خارج از کشور بوجود آمده بود.
- در طول سال های مبارزه تمام مبارزین ایران فارغ از طیف های راست و چپ و میانه اتهام (سانسور، حذف و تحریف) را به رژیم نسبت می دادند و آنرا محکوم می کردند. این نخستین باری بود که چنین عمل فاجعه آمیزی آن هم در شهر برلین که آنرا پایتخت سیاسی ایران در خارج از کشور بحساب می آورند انجام شده بود و به هیچ وجه قابل اغماض و صرفنظر کردن نبود.
- نکاتی که برای عدم تکرار چنین مسائلی برای ما به نهایت دارای اهمیت است عبارتند از:
۹٫۱٫ مردم را دست کم نگیریم، پنهان کاری را کنار بگذاریم، و فراموش نکنیم که هیچگاه ماه زیر ابر پنهان نمی ماند.
۹٫۲٫ مرتباً و با تکرار، خود را جدای از مسائل سیاسی ندانیم چرا که تنها حضوربیش از چهار میلیون ایرانی در خارج از کشور در طول بیست و شش سال گذشته سیاسی بودن ما را می رساند.
۹٫۳٫ بدلیل وحشت ازمشارکت در امور سیاسی – با تاسف فراوان – بحث هایی بمانند سلاح هسته ای وعملکرد جمهوری اسلامی که به آینده تک تک ما و فرزندان ما مربوط می شود و امروز تمام مردم و دولت های جهان مطرح می کنند را ما حذف و سانسور نکنیم.
۹٫۴٫ برای ساختن آینده ایران از همکاری و حرف شنوی از یک رژیم مستبد مذهبی که باید تمامیت، کلیت و موجودیت آن زیر علامت سؤال باشد خودداری کنیم.
۹٫۵٫ در قالب “تیترها و القاب آنچنانی” اگر قادر به مبارزه بر علیه حکومتی سرکوبگر بدلایل ترس، حفظ منافع و … نیستیم حداقل خوش خدمتی را کنار بگذاریم.
۹٫۶٫ عبور از یک جامعه استبداد زده و رسیدن به اولین پایه های دموکراسی تنها با تفکری سالم و سازنده وبدست افرادی است که به مسئولیت های فردی و اجتماعی خود واقف باشند.
با تاکید به ارزش های اخلاقی ، فرهنگ سیاسی و قبول مسئولیت اجتماعی – سیاسی
انجمن پژوهشگران ایران
*یادآوری: انجمن پژوهشگران ایران با احترام فراوان برای تمامی کسانیکه هشدار همکاری با کانون مهندسین و متخصصین ایرانی در آلمان را به ما داده بودند و ما بدلیل وجود گروهی در کانون که فارغ ازهرگونه تفکر سیاسی به کار تخصصی خود میپردازند و همچنین تهیه محل کنفرانس که از نظر مالی برای ما مثل همیشه مشکل بوده است، بدین تذکرات توجه نکردیم. ضمن اعتراف بدین عدم توجه صمیمانه از تمامی آنها عذرخواهی می کنیم، و این عذرخواهی از سوی رئیس انجمن پژوهشگران ایران در تلویزیون ایرانیان برلین (IRTV Berlin ) اعلام شده است.
**توضیح: انجمن پژوهشگران ایران، در راستای اهداف خود در زمینه مطالعات بنیادین مسائل ایران و با تاکید بر ضرورت مسائل انرژی و سلاح هسته ای که فارغ از مباحث پیچیده فنی، دارای ابعاد گسترده سیاسی برای آینده ایران است از بهمن ماه گذشته (ژانویه ۲۰۰۵) دو کنفرانس را در اروپا و امریکا تدارک دیده بود که با توجه به شرایط فعلی نخستین آن در امریکا و کنفرانس بعدی در اروپا بزودی اعلام خواهد شد۰
[۱] ضمیمه: ۱۰۹ / م / ۲۹۲، ۲ اردیبهشت ۱۳۸۴ برابر با ۲۲ آوریل ۲۰۰۵
[۲] ضمیمه: ۱۰۴ / م / ۲۸۷، ۲۳ بهمن ۱۳۸۴ برابر با ۱۱ فوریه ۲۰۰۵
[۳] ضمیمه: ۱۰۵ / م / ۲۸۸، ۷ اسفند ۱۳۸۴ برابر با ۲۵ فوریه ۲۰۰۵
[۴]ضمیمه: ۱۰۷ / م / ۲۹۰، ۱۷ فروردین ۱۳۸۴ برابر با ۷ آوریل ۲۰۰۵
[۵] نقل قول از آقای دکتر احمد طهماسبی