روز جهانی کودک، روز جهانی لغو اعدام

تاریخ:     ۱۸ مهر ۱۳۸۸

            ۱۰ اکتبر ۲۰۰۹

روز جهانی کودک، روز جهانی لغو اعدام

 آیا روز جهانی کودک با روز جهانی اعدام در جمهوری اسلامی پیوند خورده است ؟

جمهوری اسلامی در سال ۱۹۹۴ کنوانسیون حقوق کودک را امضاء نمود و به یکی از حمایت کنندگان فعال آن نیز درآمد، ولی از آنجائیکه در جمهوری اسلامی هیچ ارزش و احترامی در رابطه با حقوق انسان ها وجود ندارد، می توان عضو فعال کنوانسیون حقوق کودک بود و در کمتر از ۱۰ سال نزدیک به ۵۰ نفر کودک و نوجوان کمتر از ۱۸ سال را به چوبه دار سپرد و بیشتر از صد و چند نفر دیگرشان را در انتظار اعدام نگاه داشت.

این بچه های اعدام شده و در انتظار اعدام جدای از حدود دو میلیون نفر بچه هائی نیستند که امروزه در جمهوری اسلامی در زمره “بچه های آسیب پذیر” قرار داشته اند و بیشترهمان بچه هائی هستند که با نام بچه های خیابانی و بچه های کار به راحتی از کنار آنها می گذرند:

§         بچه هائی هستند که از تحصیل محروم می باشند

§         بچه هائی که مجبور هستند در عین بچگی نان آور خانواده خود باشند

§         بچه های که مورد سوء استفاده در باند های قاچاق موادمخدر واقع می شوند و گاه خود نیز به دام اعتیاد می افتند

§         بچه هائی که هیچگونه سر پناهی ندارند

§         بچه هائی که در زباله ها بدنبال غذا می گردند و درهمانجا بیتوته می کنند

§         بچه هائی که در کوچه ها و خیابان ها و پارک ها می خوابند

§         بچه هائی که در بیشتر موارد مورد تجاوز قرار می گیرند و….

اعدام فاجعه زندگی و زنده هاست، فاجعه زندگی است که زندگی فرد را به پایان می برد و فاجعه زنده هاست که بنیان و اساس جامعه را به ویرانی سوق می دهد.

بدون تردید زمان به خود آمدن است، زمان ” کمی هم که شده به فکر نشستن” است. سی سال سیاه است که از شروع جمهوری اسلامی تا کنون یکی از فاجعه بار ترین مجازات ها با نام “سنگسار” در ایران انجام می شود، اجرای حکم مرگی که به جوامع بدوی تعلق داشته است و امروزه اگرچه هنوز هم در قانون بسیاری از کشورهای اسلامی وجود دارد ولی در بیشتر همان کشورها نیز اجرا نمی شود.

 ایران و ایرانی بودن و افتخار به تمدن و منشور کوروش کبیر کردن تنها شعار نمی تواند باشد، نمی توان از سازمان ملل متحد و بنی آدم اعضای یک پیکرند سخن گفت و در مقابل آنهائیکه انسان ها را به دار می آویزند وتبعیض را تا پای چوبه های دار هم اعمال می کنند و برای زنان هیچگونه حقی قائل نمی شوند و ندیده انگاشتن حقوق انسانی را حتی در اعدام آنها نیز اعمال می کنند، ساکت بود.

مواد ۳۰۰ و ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی که ارزش زن ایرانی را نصف ارزش یک مرد می شناسد، برای زنان و امروز حتا برای کودکان دختری که در زندان نگاهداشته می شوند تا به سن ۱۸ سالگی برسند و سپس به چوبه دار سپرده شوند نیز بالاترین بی حرمتی ها و سرشکستگی ها در جامعه جهانی است که می تواند برای ما در سال های آغازین قرن بیست و یکم و امروز ایران ننگ آور و حقارت بار باشد.

با امید به روزی که اعدام از جامعه ما رخت بر بندد و بچه های ما که آینده سازان فردای ما هستند آینده روشنی را پیش رو داشته باشند و با امید به حرکت های آزادی خواهانه تمامی ما ایرانیان که افق های بسیار روشن آن هر روز بیشتر و بیشتر به چشم می خورد و می رود که در آینده ای بسیار نزدیک به آزادی نائل آمده و بر خواست های صد ساله خود جامه عمل بپوشاند.

حسین لاجوردی

انجمن پژوهشگران ایران