۱۸۲۶ روز پس از ۱۸ تیر ۱۳۷۸

شماره :۱۰۰/م/۲۸۱

۱۸ تیر ۱۳۸۳

۸ جولای ۲۰۰۴

با احترام،  خطاب به رهبران و فعالین سیاسی خارج از کشور

پنج سال از ۱۸ تیر ۱۳۷۸ گذشت. ۱۸۲۶ روزی که روز به روزش برای پدر ومادر ابراهیم عزت نژاد و آن گمنامانی که هنوز هم از آنها خبری نداریم، هر روز آن سالی گذشته است.

 اگرچه ما ایرانیان بداشتن حافظه ای فراموشکار شهرت داریم ولی بی تردید زمان آن رسیده است که با یک بازنگری به این پنج سال و به آن بیست وپنج سال فاجعه بار تاریخ اخیر کشورمان نگاهی دوباره بیاندازیم، به زمان های از دست رفته ای بنگریم که چگونه وچرا بدین مصیبت تاریخی دچارشدیم. دوران استبداد سیاهی که از یکسو دردهه اول هزاره سوم است و زمان و زمانه با سرعت خارق العاده ای به پیش می تازد و ما همچنان حیران وسرگردان نظاره گر آن شده ایم واز سوئی دیگر و هنوز هم پس از اینهمه تجربه تلخ و مصیبت بار بخود نیامده ایم و همچنان شعارهای پوچ و بی مغز و میان تهی در سرلوحه  زندگی سیاسی مان قراردارد.

 ننگ و حقارت حکومتی راکه میراث شوم آن حداقل ۱۳ میلیون معتاد، ۱۴ میلیون نفر که در افسردگی روحی بسرمی برند، رسوائیِ فحشاء و وجود غیر قابل قبول اینهمه کودک خیابانی، فروش و صدور زنان ودختران مان به شیخ نشین های عربی، شکنجه، زندان، اعدام و خفقان حاکم، فرار بی وقفه مغزهای کشورمان و نداشتن هیچگونه آینده ای برای جوانان مان را چگونه تحمل خواهیم کرد!

 بیائیم و بخود بیائیم و

بدون امید و انتظار از قدرت های خارجی

 دست روی زانوهای خودمان بگذاریم وتنها بپذیریم که از “خودمحوری ” دست برداریم ویکدیگر را به حساب بیاوریم. نسل جوان و آینده ساز ما

در انتظار این همبستگی واین همفکری است.

 همبستگی وهمفکری بسیار روشن ومشخصی که با

 “همه با هم” و “رستاخیز” و “حزب الله”  بسیار متفاوت است

 و این بار عقل و منطق است که

جایگزین شعار و هیجان و احساس خواهد بود.

 ما می توانیم با یاری هم ، مارهای روی شانه ضحاک را که همچنان مغز نوجوانان و جوانان ما را هدف گرفته است ناامید کنیم.

 قدرت ما در پیام برخاسته از همبستگی ما خواهد بود، فرزندان  و جوانان ما که صاحبان آینده  ایران هستند در انتظار این پیام میبا شند. آنها را ناامید نکنیم.

رقم زدن سرنوشت ما و ساختن ایران فردا در مسئولیت فرد فرد ما ایرانیان خواهدبود.

حسین لاجوردی

رئیس انجمن پژوهشگران ایران