Nahid Husseini
نوشته شده توسط Admin در 9 فوریه 25ناهید حسینی
ABSTRACT (FA)
دکتر ناهید حسینی، پژوهشگر امور زنان و آموزش و چهره شناخته شده در رسانه های ایرانی است. دارای مدرک دکترا و فوق لیسانس در آموزش، جنسیت و توسعه بین المللی از دانشگاه کینگستون و دانشگاه لندن است.
او بنیانگذار و مدیر شبکه استقلال و برابری پایدار زنان (W.I.S.E) است. او همچنین دو کتاب به زبان‌های انگلیسی و فارسی منتشر کرده و مقالات زیادی در مورد زنان و آموزش و جنبشهای نوین اجتماعی در سایتهای ایرانی منتشر کرده است.
1- کتاب “تأثیر فرهنگ بر آموزش زنان در دو جامعه مذهبی و غیر مذهبی”، 2010
2-آموزش عالی، جنسیت و تحولات اجتماعی در ایران به زبان انگلیسی و فارسی، 2020
Dr. Nahid Husseini is a researcher in women’s affairs and education, as well as a well-known figure in Iranian media. She holds a PhD and Master’s degree in Education, Gender, and International Development from Kingston University and the University of London. She is the founder and director of the Women’s Independence and Equality Network (W.I.S.E). Dr. Husseini has published two books in both English and Persian and written numerous articles about women, education, and new social movements, published on Iranian websites.
Higher Education, Gender, and Social Developments in Iran, in English and Persian, 2020
The Impact of Culture on Women’s Education in Religious and Non-religious Societies, 2010
ABSTRACT
تحلیلی برسیستم آموزشی ایران در 45 سال گذشته با تمرکز بر سال‌های پس از ۲۰۱۹
سیستم آموزشی در هر کشوری یکی از مهم‌ترین نهادهای اجتماعی است که نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌دهی آینده جامعه دارد. در ایران، این سیستم با چالش‌های متعددی از جمله تقابل بین سنت و مدرنیته، نابرابری در دسترسی به آموزش با کیفیت، و نیاز به اصلاحات بنیادین روبه‌رو بوده است. این مقاله وضعیت سیستم آموزشی ایران را در ۴۵ سال گذشته بررسی کرده و به‌طور خاص، عملکرد بخش آموزشی جمهوری اسلامی را از سال ۲۰۱۹ تا کنون ارزیابی می‌کند. در این روند، تأثیر دو رویداد مهم مورد توجه قرار می‌گیرد: تأثیر همه‌گیری COVID-19 بر آموزش و شرایط آموزشی در جریان جنبش انقلابی ژینا.
تقابل میان ارزش‌های سنتی و نیازهای دنیای مدرن موجب ایجاد تناقض‌های اساسی در سیستم آموزشی شده و مانع از تحقق اهداف آن گردیده است. علاوه بر این، کمبود معلمان متخصص، ضعف زیرساخت‌ها، فاصله گرفتن از استانداردهای آموزشی جهانی، و عدم ادغام با فناوری‌های نوین، ضرورت انجام اصلاحات عمیق ساختاری و محتوایی را آشکار کرده است. با این حال، روند ایدئولوژیک شدن نظام آموزشی در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که اصلاحات جزئی نمی‌تواند مشکلات بنیادی آن را حل کند.
تنها راه‌حل پایدار، ایجاد تغییرات ساختاری در حکومت و استقرار یک نظام سکولار دموکراتیک است که دین را از سیاست در نظام آموزشی جدا کرده و فضای آزاد لازم را برای پیشرفت علمی و فرهنگی فراهم کند.
——————————
An analysis of Iran’s Educational System in the past four decades with a focus on the years after 2019.
The educational system in any country is one of the most crucial social institutions, playing a decisive role in shaping the future of society. In Iran, this system has faced various challenges, including the struggle between tradition and modernity, unequal access to quality education, and the need for fundamental reforms. This article examines the state of Iran’s educational system over the past 45 years, with a particular focus on evaluating the performance of the Islamic Republic’s education sector from 2019 to the present. This process emphasizes the impact of two significant events: the effect of COVID-19 on education and the educational conditions during the Jina revolutionary movement.
The clash between traditional values and modern requirements has led to fundamental contradictions within the system, hindering its ability to achieve its goals. Additionally, the shortage of qualified teachers, weak infrastructure, deviation from global educational standards, and the lack of integration with modern technologies highlight the urgent need for deep structural and content-based reforms. However, the increasing ideological nature of the education system over the past decades suggests that minor reforms cannot adequately address its fundamental issues. The only sustainable solution lies in a structural transformation of governance—establishing a secular democratic system that separates religion from politics within the educational framework, creating a free space for scientific and cultural progress.
——————————–
Une analyse du système éducatif iranien au cours des quatre dernières décennies avec un accent sur les années après 2019.
Le système éducatif d’un pays est l’une des institutions sociales les plus cruciales, jouant un rôle décisif dans la formation de l’avenir de la société. En Iran, ce système a été confronté à divers défis, notamment la lutte entre tradition et modernité, l’inégalité d’accès à une éducation de qualité et la nécessité de réformes fondamentales. Cet article examine l’état du système éducatif iranien au cours des 45 dernières années, avec un accent particulier sur l’évaluation de la performance du secteur éducatif de la République islamique de 2019 à aujourd’hui. Cette analyse met en lumière l’impact de deux événements majeurs : l’effet de la pandémie de COVID-19 sur l’éducation et les conditions éducatives durant le mouvement révolutionnaire Jina.
Le conflit entre les valeurs traditionnelles et les exigences de la modernité a entraîné des contradictions fondamentales au sein du système, entravant sa capacité à atteindre ses objectifs. De plus, la pénurie d’enseignants qualifiés, la faiblesse des infrastructures, l’éloignement des normes éducatives mondiales et le manque d’intégration aux technologies modernes soulignent l’urgence de réformes structurelles et pédagogiques profondes. Cependant, la nature de plus en plus idéologique du système éducatif au cours des dernières décennies suggère que des réformes mineures ne suffisent pas à résoudre ses problèmes fondamentaux. La seule solution durable réside dans une transformation structurelle de la gouvernance : l’instauration d’un système démocratique laïque séparant la religion de la politique dans le cadre éducatif, afin de créer un espace libre propice au progrès scientifique et culturel.