KAWA AHANGARI

نوشته شده توسط Admin در 9 فوریه 25

کاوه آهنگری

ABSTRACT (en)

ABSTRACT

چکیده:

۴۵ سال حاکمیت استبدادی از نوع مذهبی جمهوری اسلامی زمانی کم نیست برای آسیب شناسی علل بوجود نیامدن همبستگی فراگیر در مقابل این رژیم. بسیاری بر این باورند که جمهوری اسلامی مدتهاست که وقت رفتن آن فرا رسیده است ولی جایگزین ندارد. به تعبیری دیگر، آلترناتیو موجود نیست. اینکه هیچ حزب، سازمان و شخصیتی به تنهایی نمی‌تواند جمهوری اسلامی را از پای درآورد، ظاهرا، مورد توافق مخالفان رژیم حاکم بر ایران است اما اینکه چرا اپوزیسیون نمی‌تواند به یک همبستگی راهبردی دست یابد، موضوع سخنرانی من خواهد بود. برای تحلیل و آسیب شناسی ” معمای همبستگی” به دو مفهوم اشاره خواهم کرد:

یکی ” بحران رهبری”(leadership crisis) و دیگری ” کنش جمعی” ( Collective action) و از منظر این دو مفهوم به تحلیل چرایی فقدان یک همبستگی فراگیر میان اپوزیسیون با وجود دشمن مشترک ( جمهوری اسلامی) خواهم پرداخت. در خلال بحث به ” شیوه‌های رفتاری” تفرقه آمیز ناکارآمد هم خواهم پرداخت

Foty Five years of religious dictatorship under the Islamic Republic is no short period of time for analyzing the reasons behind the failure to create widespread solidarity against this regime. Many believe that the time for the Islamic Republic to leave has long passed, but there is no alternative. In other words, the alternative does not exist. It seems to be a common agreement among the opponents of the ruling regime in Iran that no single party, organization, or individual can bring down the Islamic Republic on their own. However, the question of why the opposition cannot achieve strategic solidarity will be the subject of my lecture. To analyze and diagnose the “solidarity puzzle,” I will refer to two concepts:

One is the “leadership crisis” and the other is “collective action.” From the perspective of these two concepts, I will explore the reasons behind the lack of widespread solidarity within the opposition despite the common enemy (the Islamic Republic). During the discussion, I will also address the “divisive and ineffective behavioral patterns.”