Nima Nasrollahi
نوشته شده توسط Admin در 11 فوریه 25نیما نصرالهی
نیما نصرالهی شهری، دکتری حقوق
نیما نصرالهی شهری، دکتری حقوق، مدرس و محقق در دانشکده حقوق سوربن است و در مقاطع کارشناسی ارشد به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی تدریس می‌کند. حوزه‌های پژوهشی و آموزشی او شامل حقوق تجارت بین‌الملل، داوری، و حقوق انرژی می‌شود.
قبل از پیوستن به دانشکده حقوق سوربن، او استادیار حقوق در دانشگاه علم و فرهنگ تهران بود و ریاست گروه حقوق نفت و گاز را بر عهده داشت. در این سمت، او علاوه بر مدیریت گروه حقوق نقت و گاز و راهنمایی پایان نامه و رساله دانشجویان به تدریس در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، و دکتری پرداخت.
نصرالهی شهری دارای تجربه گسترده‌ای در حقوق تجارت و انرژی است. او همچنین شریک موسس دفتر حقوقی الیت پارس، مستقر در تهران با تمرکز بر تجارت بین‌المللی و حقوق نفت و گاز است. پیش از آن، او مشاور ارشد در دفتر دنتونز در تهران بود و خدمات و مشاوره حقوقی و قراردادی به شرکت‌های چندملیتی، به‌ویژه در دوره پس از برجام ارائه می‌داد. علاوه بر تجربیات آکادمیک و حرفه‌ای، نصرالهی شهری انتشارات گسترده‌ای در زمینه حقوق انرژی و حل‌وفصل اختلافات دارد و مقالات متعددی را در نشریات و مجلات علمی معتبر منتشر کرده است. او در ایران، بریتانیا، و فرانسه تحصیل کرده و مدارک تحصیلی خود را از دانشگاه علامه طباطبایی، شهید بهشتی، فردوسی مشهد، دانشگاه داندی اسکاتلند، و دانشگاه پاریس ۱ سوربن دریافت کرده است.
Nima Nasrollahi Shahri, PhD
Nima Nasrollahi Shahri, PhD, is a Lecturer in Law at Sorbonne Law School, where he teaches courses at the Master’s and LLM levels in both English and French. His research and teaching focus on international business law, arbitration, and energy law.
Before joining Sorbonne, he was an Assistant Professor of Law at the University of Science and Culture in Tehran, where he headed the Department of Oil and Gas Law and taught at the undergraduate, Master’s, and Doctoral levels. He also played a key role in developing the university’s specialized Master’s program in petroleum law.
Nasrollahi Shahri has significant practical experience in business and energy law. He was a partner at Elite Pars Law Firm, a Tehran-based firm specializing in international trade and energy law. Prior to that, he was a Senior Associate at Dentons’ Tehran office, where he provided legal services to multinational corporations, particularly in the post-JCPOA era.
In addition to his academic and professional experience, Nasrollahi Shahri has extensively published on energy law and dispute resolution, contributing to leading journals and academic publications in these fields. He has studied law in Iran, the United Kingdom, and France, earning degrees from Allameh Tabataba’i University, Shahid Behesti University, Ferdowsi University of Mashhad, the University of Dundee, and the University of Paris 1 Panthéon-Sorbonne.
Nima Nasrollahi Shahri, docteur en droit
Nima Nasrollahi Shahri est Chargé d’enseignement en droit à l’École de droit de la Sorbonne, où il enseigne des cours aux niveaux Master et LLM en anglais et en français. Ses recherches et son enseignement portent sur le droit des affaires international, l’arbitrage et le droit de l’énergie.
Avant de rejoindre la Sorbonne, il était Maître de conférences en droit à l’Université des Sciences et de la Culture à Téhéran, où il dirigeait le Département de droit du pétrole et du gaz et enseignait aux niveaux Licence, Master et Doctorat. Il a également joué un rôle clé dans le développement du programme de Master spécialisé en droit pétrolier de l’université.
Nasrollahi Shahri possède une expérience pratique significative en droit des affaires et en droit de l’énergie. Il a été associé au sein du cabinet Elite Pars Law Firm, un cabinet basé à Téhéran spécialisé dans le commerce international et le droit de l’énergie. Avant cela, il était Senior Associate au bureau de Dentons à Téhéran, où il a fourni des services juridiques à des entreprises multinationales, en particulier durant l’ère post-JCPOA. En plus de son expérience académique et professionnelle, Nasrollahi Shahri a publié de nombreux travaux sur le droit de l’énergie et la résolution des litiges, contribuant à des revues et publications académiques de premier plan dans ces domaines. Il a étudié le droit en Iran, au Royaume-Uni et en France, obtenant des diplômes de l’Université Allameh Tabataba’i, de l’Université Shahid Beheshti, de l’Université Ferdowsi de Mashhad, de l’Université de Dundee et de l’Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne.
ABSTRACT
چکیده فارسی
عنوان: غلبه بر نفرین منابع: درس‌هایی برای ایران پس از جمهوری اسلامی
نفرین منابع پدیده ای شناخته شده در علوم سیاسی و اقتصاد است که همواره کشورهای غنی از نفت و گاز را تحت تأثیر قرار داده و منجر به سوءمدیریت اقتصادی، استبداد سیاسی و فساد گسترده شده است. ایران، علیرغم برخورداری از منابع طبیعی فراوان، در سالهای اخیر به دلیل تحریم‌ها و ناکارآمدی داخلی با چالش‌های جدی روبه‌رو بوده است. این مقاله قانون اول سیاست نفتی که برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ توسط توماس فردمن مطرح شد و نشان دهنده رابطه‌ی معکوس بین قیمت نفت و آزادی‌های دموکراتیک در کشورهای دارای اقتصاد نفتی است را بررسی نموده و پیامدهای آن را برای ایران تحلیل و تبیین می‌نماید. در حالی که درآمدهای نفتی بالا، حکومت ایران را قادر به حفظ کنترل استبدادی کرده بود، کاهش صادرات نفتی در دهه گذشته منجر به اصلاحات سیاسی و اجتماعی مورد انتظار نشده و در عوض، سرکوب و بحران اقتصادی را تشدید کرده است.
این مقاله با بهره‌گیری از مدل‌های موفق نروژ، کانادا و بوتسوانا، اصلاحات کلیدی اقتصادی و سیاسی برای جلوگیری از نفرین منابع در ایران پس از جمهوری اسلامی را پیشنهاد می‌کند. ایجاد صندوق ثروت ملی، تنوع‌بخشی به اقتصاد، تمرکززدایی از درآمدهای نفتی، افزایش شفافیت، و تقویت نهادهای دموکراتیک از جمله راهکارهای مطرح‌شده هستند. یافته‌ها نشان می‌دهند که در غیاب اصلاحات بنیادین، با ادامه‌ی بی‌ثباتی موجود حکومت جمهوری اسلامی با خطر جدی فروپاشی مواجه است. حکومت آینده ایران بایستی با درس گرفتن از شرابط موجود و با اجرای چارچوب‌های حکمرانی کارآمد و کاهش وابستگی به نفت به سمت توسعه‌ی پایدار و تثبیت دموکراسی حرکت نماید.
کلیدواژه‌ها: نفرین منابع، قانون اول سیاست نفتی، ایران، تنوع‌بخشی اقتصادی، شفافیت، حکمرانی دموکراتیک
—————————–
Title: Overcoming the Resource Curse: Lessons for Post-Islamic Republic Iran
The resource curse has long plagued nations rich in oil and gas, fostering economic mismanagement, political authoritarianism, and widespread corruption. Iran, despite its vast natural wealth, has struggled with these challenges, particularly in recent decades as access to oil revenues has been constrained by sanctions and internal mismanagement. This paper examines the First Law of Petropolitics, which posits an inverse relationship between oil prices and democratic freedoms, and explores its implications for Iran. While high oil revenues historically enabled the Iranian government to maintain authoritarian control, the recent decline in oil exports has not led to the expected political reforms. Instead, the government has intensified repression, exacerbating economic hardship and social unrest.
Drawing on successful models from Norway, Canada, and Botswana, this paper outlines key economic and political reforms necessary to avoid the resource curse in a post-Islamic Republic Iran. Recommended strategies include the establishment of a sovereign wealth fund, economic diversification, decentralization of oil revenues, increased transparency, and democratic institution-building. The findings suggest that without substantial reforms, Iran risks continued instability and potential state collapse. Conversely, by implementing structured governance frameworks and reducing dependence on oil, Iran can transition toward sustainable development and democratic resilience.
Keywords: Resource Curse, First Law of Petropolitics, Iran, Economic Diversification, Transparency, Democratic Governance
——————————–
Titre : Surmonter la malédiction des ressources : enseignements pour l’Iran post-République islamique
La malédiction des ressources a longtemps frappé les nations riches en pétrole et en gaz, favorisant une mauvaise gestion économique, un autoritarisme politique et une corruption généralisée. L’Iran, malgré ses vastes richesses naturelles, a lutté contre ces défis, notamment ces dernières décennies, en raison des sanctions et d’une gestion interne inefficace qui ont limité l’accès aux revenus pétroliers. Cet article examine la Première loi de la pétropolitique, qui postule une relation inverse entre les prix du pétrole et les libertés démocratiques, et analyse ses implications pour l’Iran. Alors que des revenus pétroliers élevés ont historiquement permis au gouvernement iranien de consolider son autoritarisme, la récente baisse des exportations de pétrole n’a pas conduit aux réformes politiques attendues. Au contraire, le gouvernement a intensifié la répression, aggravant les difficultés économiques et les troubles sociaux.
En s’inspirant des modèles réussis de la Norvège, du Canada et du Botswana, cet article propose des réformes économiques et politiques clés pour éviter la malédiction des ressources dans un Iran post-République islamique. Parmi les stratégies recommandées figurent la création d’un fonds souverain, la diversification économique, la décentralisation des revenus pétroliers, l’accroissement de la transparence et le renforcement des institutions démocratiques. Les résultats de cette étude suggèrent que sans réformes substantielles, l’Iran risque une instabilité prolongée et un éventuel effondrement de l’État. À l’inverse, en mettant en place des cadres de gouvernance structurés et en réduisant sa dépendance au pétrole, l’Iran pourrait évoluer vers un développement durable et une résilience démocratique.
Mots-clés : Malédiction des ressources, Première loi de la pétropolitique, Iran, diversification économique, transparence, gouvernance démocratique.