دکتر حسین لاجوردی

دکتر حسین لاجوردی

رئیس انجمن پژوهشگران ایران

hosseinladjevardi [at] aciiran [.] com

English

پارلمان فکری

http://parlemanfekri.com/index.html

هر دو کتاب از طریق آمازون، سایت بالا و تماس با انجمن پژوهشگران ایران قابل خرید می باشند

کتابی از

دکتر حسین لاجوردی

pdf        htm

انتشارات انجمن پژوهشگران ایران

Association des Chercheurs Iraniens Publications

ISBN 978-0-9566168-0-7

نگاه شخصی من

“امروز و فردای ایران”

www.hosseinladjevardi.com

facebook.com/hladjevardi

… خودمان را دست کم نگیریم، تنها چیزی که بچه های ایران از ما نمی خواهند و نمی پذیرند این پراکندگی ما در طی سالهای گذشته و فاجعه بار جمهوری اسلامی است.

به فکر اولین و دومین و پنجمین پست و مقام در آینده ایران نباشیم، دوهزارمین پست هم بمراتب سرافرازی و افتخار بیشتری از این غربت و از آن حقارت دارد.

در یکی از نوشته های اخیرم گفتم که شرایط بسیار مشکل است ولی ما هم یک روزی به مانند تمامی جوامع آزاد و پیشرفته، این دوران نابسامانی را پشت سر خواهیم گذاشت و راهی نیست جز قدم گذاشتن عده ای در این گذرگاه ناهموار و خطر آفرین و گرداب بلا. فراموش نکنیم که تنها یک راه وجود دارد و آن هم دست گذاشتن روی زانوهای خودمان است. به خودمان باور داشته باشیم، به قدرت خودمان اعتقاد داشته باشیم و با صداقت قدم برداریم و یادمان باشد در آنروز هم مثل تمامی تجربه های تاریخ معاصرمان مردم ایران به حمایت برخواهند خاست و دیگر در خانه ها نخواهند ماند.

رویدادهای چند ساله اخیر در خلیج فارس و کشورهای منطقه و پیوند حیاتی این رویدادها با سرنوشت ایران، انجمن پژوهشگران ایران را بر آن داشت که تاریخ، حال و آینده این مهم را، به مانند دیگر مسائل حاد کشور، مورد بررسی همه جانبه قرار دهد. به همین دلیل از صاحبنظران و دانشمندان ایرانی که در این زمینه دانش و تخصص لازم را دارند خواست تا تاریخچه خلیج فارس، حدود وابستگی آن به ایران و هم چنین مسائل مطرح شده در حال حاضر و نگرش آن برای آینده را در سمیناری مورد بررسی و ارزیابی قرار دهند. کتاب حاضر، حاوی نقطه نظرهای مطرح شده در این سمینار می باشد.

… کتاب حاضر مجموعه ایست از تفکرات و عقاید متفاوت و گاه متضاد از شخصیت ها و مسئولین سازمان ها و احزاب امروز ایران که همچنان با تمام توان خود به امروز و آینده ایران می اندیشند و لحظه به لحظه و با امید فراوان آنچه را که سالها هدف اصلی خود قرار داده بودند یعنی آزادی و استقلال ایران را پی گیری و تعقیب می نمایند.

…هدف از این گردهم آئی که در موقعیتی حساس در تاریخ منطقه و کشورمان انجام شد، رسیدن به پاسخی واقعی و عملی بود که ایرانیان در داخل و خارج از کشور همواره به جستجوی آن بوده اند...

… ما مجموعه انسان هایی که با افکار و عقاید متفاوت و ادیان و مذاهب مختلف، در گوشه و کنار این سرزمین مشغول به زندگی هستیم و ایرانی نامیده می شویم، دارای اعتقادات فراوانی هستیم که، افتخار و هم بستگی و موجودیت ایران در سرلوحه آن است. در ایرانی که محل زندگی و سکنای ما ایرانیانست، هیچ ایرانی به لحاظ دین و مذهب، زبان و محل زندگی و روشنی و تیرگی پوست بر دیگری امتیاز و رجحان ندارد و ایرانی تر از آن دیگری نیست …

… اگر عمیق تر بنگریم، هویت ایرانی، هویت ملی، هویت قومی و هویت مذهبی ما در سرزمینی که زندگی می کنیم در دو دهه اخیر دچار مشکلات بیشتری نیز شده است که قسمت اعظم آن مسائل ایدئولوژیک مذهبی و بقیه بی تفاوتی حاکمیت نظام جمهوری اسلامی به آینده ایران است. چرا که اگر کوچکترین نگرانی نسبت به حفظ و یکپارچگی این سرزمین احساس می شد، در نگرش به مسائل و مشکلات اجتماعی ـ سیاسی و برای ایرانیان نقاط مختلف ایران برخورد دیگرگونه ای وجود می داشت…

… آیا می پذیریم تمامی ما که در گوشه گوشه این سرزمین زندگی می کنیم و در ایرانی که محل زندگی و سکنای ما ایرانیانست، هیچ ایرانی به لحاظ دین و مذهب، زبان و محل زندگی و روشنی و تیرگی پوست بر دیگری امتیاز و رجحان ندارد و ایرانی تر از آن دیگری نیست. فراموش نکنیم که اگر تمام مدت فقط در این زمینه حرف بزنیم ولی نتوانیم بدانها واقعیت ببخشیم، شعاری بیش نخواهند بود و روز به روز هم مسائل و مشکلاتمان بیشتر می شود. مسائل اصلی چیست؟ شاید بتوان با طرح چند سئوال زمینه فکری بیشتری را بوجود آورد …

… راه نجات ایران فرار از شعار و پناه آوردن به شعور است. ما ایرانیان خود را نه در حقیقت وجودی خود که در رویاهای خود مجسم می کنیم، اصل مهم اینست که زندگی ما در واقعیت امروز نهفته است. ما چاره ای جز این نداریم که کمی بخود بیائیم و همه چیز را از چشم این و آن نبینیم. از خود گله کنیم که اینهمه ساده اندیش بوده و هستیم و با اینهمه بی اعتباری بین المللی که بناحق برایمان بوجود آمده است، همچنان بدان ادامه می دهیم …

… واقعیت و حقیقت نهفته در زیر پوشش ابرهای بغض و حسد و کینه و دشمنی های بی پایه و اساس و بیشتر احساسی اگر روزی چهره بنماید، بی تردید آنروز، روز آزادی و سربلندی و افتخار در تاریخ کشورمان خواهد بود، آنروز، روزیست که باید ورق زرین دیگری بر تاریخ کهنسال و هویت ملی ایرانیان اضافه کرد و آنروز روزیست که ایرانیان به هیچ فرد، گروه، سازمان و حزبی که بخواهد به ویرانی بنیان های اجتماعی ما بپردازد و یا با وابستگی باین و یا آن قدرت، مانع حرکت های سازنده شود اجازه ظهور و بروز نخواهند داد. با امید به آنروز که دور نخواهد بود…

… آیا هیچگاه از خود سئوال کرده ایم که بجز دو سه مقام اول و دوم و سوم، پادشاهی، ریاست جمهوری و نخست وزیری، در ایران امروز ما با چنین موقعیت استراتژیک و بیش از ۷۰ میلیون نفر جمعیت حداقل متجاوز از ۲۰۰۰ پست کلیدی وجود دارد که دوهزارمین آنهم بمراتب بالاتر و برتر و قابل ارزش تر از موقعیت بیمارگونه کنونی است، با چنین رنج استبداد حاکمی که هیچیک از ما را بی نصیب نگذاشته است. آیا زمان آن نرسیده است که بخود آئیم، دست بدست هم دهیم و نه شعار، که فکر را جایگزین هیجان و احساس کنیم و آینده ای را برای جامعه خود ترسیم کنیم. نگران نباشیم، اگر بما وصلت نکند. حداقل آیندگان ما، بمانند ما، که امروز از گذشتگان خودمان گله می کنیم، دچار این عذاب وجدان نخواهند بود…